اسب اسب Kabarda نژاد ضد حساسیت ، بهداشت و زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

اسب کاباردا را می توان در کوههای قفقاز ، در منطقه غربی جمهوری شوروی سابق یافت. این یک اسب قوی و مطیع است ، به خوبی با زمین های سخت و کوهستانی ، از جمله برف عمیق سازگار است. به طور گسترده ای به عنوان اسب سواری و پاکت استفاده می شود. با این حال ، نژادهای کاباردا و نژادهای دیگر با تأثیرات کاباردا (به عنوان مثال نژاد آنگلو-کاباردا) در مسابقات سوارکاری ملی و المپیک مورد استفاده قرار می گیرند.

مشخصه های فیزیکی

ساخت و ساز Kabarda نمونه ای از اسب زین است. یک Kabarda بین 14 تا 15 عقربه ایستاده است (56-60 اینچ ، 142-152 سانتی متر). دارای بدنی مستحکم ، دارای گوشهای بلند ، سر تمیز و نیمرخ قوچ مانند است. دارای پژمردگی با طول متوسط و پوشش موی مناسب است. دم و یال ، ضخیم است و حتی بعضی از آنها پوشش موهای ورزشی روی بندهای خود دارند.

اسب کاباردا پشتی کوتاه اما کاملاً محکم ، گردنی با طول متوسط اما عضلانی محکم ، کروپ شیب دار و عضلانی ، شانه های شیب دار و سینه ای عمیق دارد. پاهای عقبی آن خمیده است اما با سم های محکم و سخت و اتصالات صاف به خوبی ساخته شده است. پاهای آن به درستی تنظیم شده است ، به آن یک راه رفتن ، تعادل و پا اطمینان می بخشد.

شخصیت و خوی

اسب های کاباردا قوی ، پرانرژی و از استقامت بالایی برخوردار هستند. این باعث می شود اسب های ایده آل ورزشی باشند. به همین دلیل معمولاً در مسابقات سوارکاری و ورزشی ملی و المپیکی شرکت می کنند.

در خارج از دنیای ورزش ، اسب های کاباردا به عنوان یکی از بهترین اسب ها برای استفاده در زمین های کوهستانی شناخته می شوند. مطیع و خوش اخلاق هستند. آنها یک جهت شگفت انگیز دارند. آنها می توانند از میان غبارهای کوهستان ، از میان آب روان ، از برف عمیق و گردنه های باریک کوهستان ، و سایر مناطق دشوار که اسبهای دیگر حتی در آن نمی روند راه پیدا کنند. به دلیل قدرت و استقامت قابل کنترل ، اسب های کاباردا توسط قفقازی ها نه تنها به عنوان اسب های بسته و سوارکار ، بلکه به عنوان اسب های مهار متصل به مورس های مجهز به اسب که از آنها برای تولید یونجه از چمن کوه استفاده می شود ، استفاده می شود.

مراقبت

اسب های کاباردا حیواناتی قوی ، پرانرژی و مطیع هستند که به راحتی می توانند در گردنه های کوهستانی و زمین های ناهموار راه خود را پیدا کنند. آنها مقاوم هستند و بنابراین به حداقل میزان مراقبت نیاز دارند. با این وجود ، به دارندگان اسب کاباردا توصیه می شود که حیوانات خود را به خوبی تغذیه کنند (اما نه خیلی زیاد) تا بهترین استفاده را از آنها ببرند. علاوه بر این ، پیشنهاد می شود که مهار ، زین ها و سایر تجهیزات سوارکاری و حمل را به درستی قرار دهید تا از آسیب دیدن اسب جلوگیری شود.

تاریخچه و پیشینه

اسبهای کاباردا در جمهوری خودمختار کاباردینو-بالکار واقع در کوههای قفقاز شمالی در ضلع غربی جمهوری شوروی سابق یافت می شوند. قبایل عشایر ابتدا اسبهای کاباردا را در طی سالهای 1500 در تابونها و مراتع کوهستانی و کوهپایه ای پرورش می دادند. این نژاد با نژاد منقرض شده نوگای و همچنین نژادهای اسب دیگر مانند ترکمن ، استپ روسی ، قره باغ ، عرب و ایرانی رابطه ژنتیکی دارد. زمانی نژاد کوچکی از اسب ها با ترکیب قوی و حرکت آزاد بود. در انقلاب مورد استفاده قرار گرفت و تعداد زیادی از آن نابود شد. تلاش ها برای جوان سازی نژاد در دهه 1920 آغاز شد ، و در نتیجه تولید یک اسب کاباردا قوی تر مناسب برای کار پیش نویس و سواری بود.