نژاد اسب Karachai Hypoallergenic ، بهداشت و زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

کاراچای نژادی از اسب سواری است که از مناطق شمالی کوه های قفقاز نشات گرفته است. ابتدا برای استفاده در ارتش و کشاورزی پرورش داده شد. این نژاد به دلیل ساختار کوچک اما عضلانی ، میزان باروری بالا ، مقاومت و مقاومت در برابر بیماری ها نژاد اسب ترجیحی است.

مشخصه های فیزیکی

قبل از تلاش های گسترده بین نژادی بین کاراچای و کاباردا ، کاراچای به خاطر اندام کوچک (به هر حال کوچکتر از کاراچای معمولی امروزی) ، عضلانی و لاغر شناخته شده بود. کاراچای سابق در حدود 14 عقربه (56 اینچ ، 142 سانتی متر) ایستاده بود. سر آن به زیبایی ظرافت ، گوشهای خمیده ، دم پیچ خورده و یال فرفری بود. پس از آن رنگهای غالب کراچی سیاه و قهوه ای بود.

امروز ، Karachai کمی بلندتر است و در حدود 14.3 تا 15 دست بلند (57-60 اینچ ، 145-152 سانتی متر) ایستاده است. اکنون یک سر بزرگتر و قوچ شکل به گردن عضلانی با طول متوسط متصل است. با این وجود ، رنگهای قهوه ای و مشکی غالب خود را حفظ کرده است. کروپ آن کاملاً رشد یافته و از طول متوسط ، شانه های آن کمی زاویه دار ، سینه آن عمیق و پهن و پشت آن محکم و صاف است. با این حال ، پاهای آن نقص جزئی در شابلون ها نشان می دهد. با این وجود سم های خوش ساخت آن بیش از این که این نقص را جبران کند.

تقاطع با نژادهای اسب دیگر منجر به توسعه سه نوع کاراچای خاص: کاراچای اصلی ، زین و عظیم شده است. نوع اصلی شایع ترین است. از آن به عنوان یک اسب سواری کوهستانی در تورهای مسافرتی و اوقات فراغت استفاده می شود. از طرف دیگر ، نوع زین ، Karachai با برخی از نژادهای اصیل است. این ماده در درجه اول در فعالیتهای ورزشی و برنامه های تولید مثل با نژادهای اسب دیگر در منطقه قفقاز مورد استفاده قرار می گیرد. سرانجام ، نوع عظیم از ابعاد کوچکتری برخوردار است و عمدتا برای حمل و نقل استفاده می شود.

شخصیت و خوی

Karachai ذاتاً خوش اخلاق است. بسیار مهارکننده است و مستعد هیجان حاد نیست. این امر آن را برای صنعت گردشگری کوهستانی ضروری می کند.

مراقبت

کاراچای عمدتا به دلیل دو چیز توانسته است از انقراض زنده بماند: نرخ باروری بالا و مقاومت شدید در برابر بیماری های مشترک اسب. کاراچای نژادی مقاوم است که به حداقل نظارت نیاز دارد.

تاریخچه و پیشینه

اسب کاراچای از منطقه کوهستانی قفقاز شمالی می آید. حدود هزار سال است که وجود دارد. این کار به عنوان یک نژاد خام آغاز شد ، در نتیجه مخلوط کردن نژادهای مختلف مانند کاباردا و سایر اسبهای استپی که از مناطق مختلف کوههای قفقاز برمی خیزند.

در طی سالهای اولیه پس از جنگ جهانی اول ، تلاش شد تا از کاراچای برای کارهای نظامی و مزرعه ای استفاده شود. در راستای این ، پرورش انتخابی دنبال شد. اولین کتاب گل میخ برای نژادهای اسب کوهستانی Karachai و سایر نژادهای اسب کوهستانی افتتاح شد و در سال 1935 ، کمی بیش از هزار اسب نرگان Karachai وجود داشت.

با این حال ، در سالهای اولیه دهه 1940 ، Karachai از لیست حذف شد و تحت ثبت کاباردا قرار گرفت. اگر دولت و برخی از سوارکاران خبره در تلاش خود برای حفظ کراچای پافشاری نمی کردند ، این حرکت باعث ایجاد روش های شیری ساده می شد که می توانست نژاد را از بین ببرد. در دهه 1980 استانداردی برای نژاد اسب کاراچای ایجاد شد. این کاراچای را دوباره به عنوان نژادی متمایز از کاباردا تأسیس کرد.