نژاد اسب کاتیاواری Hypoallergenic ، Health And Life

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

کاتیاواری یک اسب نادر از شبه جزیره هند کاتیاور است. بیشتر اسبهای این نژاد از فرزندان اسبهایی هستند که توسط خانواده های سلطنتی پرورش یافته اند. اسب های کاتیاواری به دلیل مزاج ، قدرت و استقامت در درجه اول به عنوان اسب سواری مورد استفاده قرار می گیرند.

مشخصه های فیزیکی

با توجه به فرآیندهای مختلف پرورش انتخابی که توسط هر خانواده جداگانه استفاده می شود ، حدود بیست خانواده اسب متعلق به نژاد اسب Kathiawari شناخته می شوند. هر خانواده ویژگی های خاص خود را دارد. برخی از خصوصیات جسمی در بسیاری از اسبهای کاتیاواری مشترک است ، مانند این واقعیت که همه آنها سریع و قوی هستند.

بارزترین ویژگی اسب کاتیاوری گوش های آن است که یکدیگر را لمس می کنند. این ویژگی فیزیکی اغلب برای تشخیص نژاد خالص از خطوط خون مخلوط استفاده می شود.

اسب کاتیاواری دارای چشمان بزرگ ، پوزه کوتاه ، پیشانی بزرگ و سوراخ های بینی بزرگ است که در یک سر مقعر قرار دارد ، و خود را به گردنی کوتاه بلند قرار داده است. از 13.3 تا 14.3 عقربه (53-57 اینچ ، 135-145 سانتی متر) ایستاده است. دم آن بلند است. هر اسب دارای ساختار بدنی متناسبی است و دارای تعداد زیادی رنگ است از جمله برخی از گچ های گاه به گاه. با این حال ، هیچ کاتیاواری سیاه وجود ندارد.

شخصیت و خوی

کاتیاواری به اسب دوست داشتنی شهرت دارد. همچنین دارای هوش برجسته و روحیه تزلزل ناپذیری است. اسبهای کاتیاواری به خاطر شجاعت و وفاداری خود نیز شهرت دارند. داستانهایی درباره اسبهای کاتیاواری که به شدت زخمی شده اند ، هرگز اربابان خود را رها نمی کنند ، حتی در معرض خطر جدی ، در هند معمول است.

مراقبت

Kathiawari ، جدا از انعطاف پذیر بودن و سازگاری مناسب با شرایط آب و هوایی شدید ، می تواند در جیره های سطح گرسنگی وجود داشته باشد. اسب های کاتیاواری نیازی به مراقبت ویژه ندارند.

تاریخچه و پیشینه

تاریخچه نژاد اسب کاتیاوری نادرست است. گفته می شود که منشا province آن از استان شبه جزیره هند کاتیاور واقع در بین خلیج های خامبات و کوتچ است. بدیهی است که محل تولد آن نام اسب را به آن داده است.

اعتقاد بر این است که چند اسب محلی با اسب های عربی نژاد متقابل دارند. در روزهای اولیه نژاد ، سران و شاهزادگان در کاتیاور نژاد اسب کاتیاواری را حفظ کردند تا اسبهای جنگی قوی و مقاوم تولید کنند که می تواند یک نبرد یک روزه را به خود اختصاص دهد. این سنت پرورش اسب در میان اعضای طبقه بالای هند تا پایان فئودالیسم و تبدیل شدن هند به کشوری مستقل ادامه داشت. سواره نظام هندی استخر اسبهای کاتیاواری خود را تا جنگ جهانی حفظ کرد.

امروزه اسبهای کاتیاواری در مزارع پرورش گل میخ تحت کنترل دولت و مزارع پرورش خصوصی در ساوراشترا (نام جدید کاتیاور) و جاهای دیگر پرورش و پرورش می یابند. یک مزرعه گل میخ کاتیاواری در جوناگاد ، واقع در منطقه جنوب غربی هند ، توسط دولت گجرات کنترل می شود. این مراکز تولید مثل برای بهبود موجودی اسب محلی نگهداری می شوند.