وقتی سگ شما نسبت به سگهای دیگر بیش از حد پرخاشگر است

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:08

پرخاشگری Interdog در سگ ها

پرخاشگری بین سگ ها زمانی اتفاق می افتد که سگ نسبت به سگهای همان خانه یا سگهای ناآشنا بیش از حد پرخاشگر باشد. این رفتار غالباً طبیعی تلقی می شود ، اما برخی از سگها به دلیل یادگیری و عوامل ژنتیکی می توانند بیش از حد پرخاشگر شوند.

پرخاشگری بین سگها بیشتر در سگهای نر عقیم شده رخ می دهد. علائم رایج معمولاً وقتی سگ به سن بلوغ می رسد (بین شش تا نه ماه) شروع می شود یا در 18 تا 36 ماهگی از نظر اجتماعی بالغ می شود. به طور کلی ، پرخاشگری بین سگها بیشتر مشکلی بین سگهای یک جنس است.

علائم و انواع پرخاشگری در سگ ها

غرغر کردن ، گاز گرفتن ، برداشتن لب ، لگد زدن و ریه به سمت سگ دیگری از شایع ترین علائم پرخاشگری بین سگ ها است. این رفتارها ممکن است همراه با حالت های ترسناک یا مطیع بدن مانند خم شدن ، جمع شدن دم زیر ، لیسیدن لب ها و عقب نشینی باشد. به طور معمول ، قبل از اینکه یک حادثه پرخاشگری شدید بین سگ ها در همان خانه رخ دهد ، علائم محرمانه کنترل اجتماعی قابل توجه خواهد بود. یک تاکتیک که سگ ممکن است استفاده کند خیره شدن و جلوگیری از ورود سگ دیگر به داخل اتاق است. حتی اگر سگها به طور معمول با هم کنار بیایند ، یک شرایط خاص گاهی باعث پرخاشگری می شود.

علل پرخاشگری در سگ ها

علل این بیماری متفاوت است. یک سگ ممکن است به دلیل تجربیات گذشته خود ، از جمله سو abuse استفاده و بی توجهی ، بیش از حد پرخاشگر شده باشد. به عنوان مثال ، ممکن است به عنوان یک توله سگ با سگهای دیگر ارتباط برقرار نکرده باشد ، یا اینکه یک برخورد آسیب زا با سگ دیگری داشته باشد. سگهای نجات یافته از عملیات جنگی با سگها نیز معمولاً پرخاشگری بین سگها را بیشتر نشان می دهند.

رفتار یک مالک همچنین ممکن است در بروز شرایط تأثیر بگذارد (به عنوان مثال ، اگر مالک با مجازات سگ مسلط تر نسبت به سگ ضعیف تر احساس ترحم کند). دلایل دیگر پرخاشگری ترس ، تمایل به محافظت از قلمرو و موقعیت اجتماعی یا یک وضعیت پزشکی دردناک است.

تشخیص پرخاشگری در سگ ها

هیچ روش رسمی برای تشخیص پرخاشگری بین سگ وجود ندارد. برخی از علائم شباهت زیادی به رفتار "بازی" سگ و تحریک هیجان زده و غیرتهاجمی دارند. بیوشیمی ، تجزیه و تحلیل ادرار و سایر تست های آزمایشگاهی معمولاً نتایج غیر قابل توجهی به بار می آورند. اما اگر هر گونه ناهنجاری شناسایی شود ، ممکن است به دامپزشک کمک کند تا دلیل اصلی این پرخاشگری را پیدا کند.

در صورت مشکوک بودن به یک بیماری عصبی ، ممکن است اسکن MRI برای تشخیص اینکه آیا بیماری سیستم عصبی مرکزی (CNS) است یا رد سایر بیماری های عصبی زمینه ای لازم باشد.

چگونه با پرخاشگری سگ کنار بیاییم

هیچ درمانی واقعی برای پرخاشگری بین سگ ها وجود ندارد. در عوض ، درمان به شدت بر کنترل مشکل متمرکز است. صاحبان باید یاد بگیرند که چگونه از موقعیت هایی که رفتار پرخاشگرانه را در سگ تشویق می کنند اجتناب کنند و در صورت بروز دعوا به سرعت و با اطمینان از هم جدا شوند. در شرایطی که رفتار پرخاشگرانه بیشتر اتفاق می افتد (به عنوان مثال ، قدم زدن در پارک) ، سگ باید از قربانیان احتمالی دور نگه داشته شود و تحت کنترل مداوم باشد. همچنین ممکن است مالک بخواهد سگ را آموزش دهد تا از پوشیدن محافظ محافظ سر و گلدان سبد احساس راحتی کند.

آموزش سگهای مهاجم

اصلاح رفتاری نیز نقشی اساسی در درمان دارد. به عنوان مثال ، سگها باید به نشانه های کلامی بنشینند و آرام بگیرند ، و غذاهای کوچک به عنوان پاداش به آنها تعلق می گیرد. صاحبخانه همچنین ممکن است با قرار دادن تدریجی سگهای دیگر در جمع ، به سگ خود شرط دهد که از سگهای دیگر نترسد. متأسفانه ، تنها راه جلوگیری از آسیب رساندن سگ به دیگران - به ویژه اگر سگ شما قبلاً درگیر حادثه ای یا حادثه ای شده باشد - این است که سگ را پایین بگذارید (اتانیز کنید) ، ظاهراً ظالمانه است.

هیچ دارویی مجاز برای درمان پرخاشگری بین سگ وجود ندارد. اگر این امر عمدتاً ناشی از ترس یا اضطراب باشد ، برخلاف میل به ایجاد سلطه ، ممکن است دوزهای پایین برخی از مهارکننده های جذب مجدد سروتونین ، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای یا بنزودیازپین ها تجویز شود.

درمان موفقیت آمیز پرخاشگری بین سگ ها معمولاً با کاهش شدت یا تعدد حوادث اندازه گیری می شود. علاوه بر این ، توصیه های درمانی باید در طول زندگی سگ اجرا شود. حتی اگر حوادث پرخاشگرانه برای مدتی به طور کامل از بین بروند ، اگر مالک به طور جدی به توصیه ها همیشه پایبند نباشد ، ممکن است عود کند.