انسداد کیسه صفرا در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

موکوسل کیسه صفرا در سگ ها

موکوسل کیسه صفرا به دلیل تشکیل توده صفراوی ضخیم و موکوئیدی داخل کیسه صفرا باعث انسداد ظرفیت ذخیره کیسه صفرا می شود و توانایی آن را مختل می کند. صفرا جمع شده ممکن است کیسه صفرا را گسترش دهد و در نتیجه منجر به کله سیستیت نکروزان شود - مرگ بافتی به دلیل التهاب کیسه صفرا.

موکوسل کیسه صفرا در میان سگهای میانسال تا مسن ، به ویژه سگهای گوسفند شتلند ، کوکر اسپانیل و شناوزرهای مینیاتوری شایع است و مختص جنسیت نیست.

علائم و انواع

موکوسل کیسه صفرا ممکن است علامتی یا بدون علامت باشد (بدون علائم). علائم عمومی عبارتند از:

• تب
• استفراغ
• بی اشتهایی
• کمبود آب بدن
• ناراحتی یا درد شکم
• پوست مایل به زرد (زردی)
• پلی اوریا / پلی دیپسی (ادرار بیش از حد / تشنگی بیش از حد)
• فروپاشی - پریتونیت وازوواگال یا صفرا (التهاب پوشش داخلی شکم یا اختلال عملکرد رگهای خونی)

علل

• مشکلات متابولیسم لیپیدها ، به ویژه در میان گوسفندان شتلند و شناوزرهای کوچک - این شرایط ممکن است در بعضی از سگ ها ذاتی باشد.
• بی حرکتی کیسه صفرا (عدم حرکت درون اندامی)
• هیپرتروفی کیستیک (بزرگ شدن غیرطبیعی) غدد تولید کننده مخاط کیسه صفرا ، یکی از ویژگی های رایج در میان سگهای مسن است - این شرایط ممکن است به عنوان محرکی برای مخاط بزرگ کیسه صفرا عمل کند.
• رژیم غذایی پرچرب ، افزایش کلسترول یا پرکاری تیروئید
• هیپرپلازی آدرنال معمولی یا غیرمعمول - تکثیر غیر طبیعی سلول ها و درمان قبلی با گلوکوکورتیکوئید.

تشخیص

تشخیص تعیین کننده موکوسل کیسه صفرا بر اساس شرایط متمایزی است که می تواند باعث عملکرد غیر طبیعی (عدم تحرک) کیسه صفرا شود. برخی از عوامل احتمالی مسدود کننده صفرا (استاز) نئوپلازی (رشد تومور) ، پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) و کللیت ها (سنگ صفرا) از دیگر علل مشاهده شده است.

تشخیص از طریق بیوشیمی خون ، خون شناسی ، آزمایش های آزمایشگاهی و مطالعات تصویربرداری انجام می شود. مشاهدات رایج عبارتند از:

بیوشیمی

• تجزیه و تحلیل آنزیم های کبدی ، ALP ، GGT ، ALT و آنزیم های کبدی با AST بالا نشان دهنده بیماری است. گاهی اوقات ، این ممکن است تنها نشانه بیماری در سگ ها باشد یا در مرحله حاد بیماری ظاهر شود.
• افزایش بیلی روبین
• آلبومین کم
• ناهنجاری های الکترولیت با اختلالات مایعات و اسید باز ، که به دلیل از دست دادن بیش از حد مایعات ناشی از استفراغ یا ایجاد شده توسط پریتونیت صفراوی است.
• آزوتمی قبل از کلیه

هماتولوژی / CBC

• کم خونی
• عدم تعادل لکوسیت ها

تست های آزمایشگاهی

تری گلیسیرید زیاد

تصویربرداری

• مطالعات رادیوگرافی یا سونوگرافی ، ناهنجاری های کبدی ، متسع شدن کیسه صفرا و مجرای صفرا ، ضخیم شدن دیواره کیسه صفرا ، وجود گاز در کبد و از دست دادن جزئیات در شکم به دلیل التهاب پوشش نرم شکم (پریتونیت).
• روش تشخیصی رایج نمونه برداری از مایعات است که از ساختار صفراوی یا از حفره شکم گرفته می شود ، با استفاده از لاپاراتومی (برش به حفره شکم) ، بیوپسی کبد ، کشت باکتریها و آزمایشات حساسیت و معاینات سلولی.

رفتار

درمان موکوسل کیسه صفرا به شرایط بیمار بستگی دارد. بیماران سرپایی معمولاً از داروهای ضد التهاب و محافظت از کبد مانند اسید اورسودئوکسی زولیک و S-Adenosylmethionine (SAM-e) استفاده می کنند. بیماران بستری با توجه به نتایج تصویربرداری و سونوگرافی تحت درمان قرار می گیرند. بیماران دارای چربی بالاتر از مصرف غذاهای غنی از چربی محدود می شوند. اگر التهاب پوشش داخلی شکم (پریتونیت صفرا) تأیید شود ، پاکسازی شکم (لاواژ) توصیه می شود. برای اصلاح عدم تعادل مایعات و الکترولیت ها باید کلیه بیماران را تحت درمان با هیدراتاسیون قرار داد.

به غیر از داروهای ضد میکروبی با طیف گسترده ، بسته به علائم ، داروهای ضد استفراغ ، آنتی اسیدها ، مواد محافظ گوارشی ، ویتامین K1 و داروهای آنتی اکسیدانی برای بیماران قرار می گیرد. پس از درمان ، تمام بیماران مبتلا به موکوسل کیسه صفرا باید به طور دوره ای تحت بررسی بیوشیمی ، خون شناسی و تصویربرداری قرار بگیرند تا عوارض مختلفی مانند کلانژیت یا کلانژیو هپاتیت ، پریتونیت صفرا و EHBDO را از بین ببرید.