دررفتگی ناحیه زانو در سگ ها - کشکک کشکک در سگها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

کشکک کشکک در سگها

التهاب کشکک هنگامی رخ می دهد که کاسه زانو (کشکک) سگ از موقعیت آناتومیک طبیعی خود در شیار استخوان ران (استخوان ران) جدا شود. هنگامی که کاسه زانو از شیار استخوان ران جدا شد ، تنها در صورت شل شدن و طولانی شدن عضلات چهار سر ران در پاهای عقب حیوان ، می توان آن را به حالت طبیعی خود بازگرداند. به همین دلیل است که اکثر سگهایی که به این بیماری مبتلا هستند ، برای چند دقیقه پاهای عقب خود را بالا نگه می دارند.

درز مفصل زانو یکی از شایع ترین ناهنجاری های مفصل زانو در سگ ها است. این بیماری بیشتر در نژادهای سگ های اسباب بازی و مینیاتور مانند یورکشایر تریر ، پومرنیا ، پکنجسی ، چیواوا و بوستون تریر شایع است. سگ های ماده 1/2 برابر بیشتر احتمال ابتلا به این بیماری را دارند.

تصور می شود که تجمل کشکک در گربه ها نادر است. با این وجود ، اگر می خواهید در مورد تأثیر آن بیشتر بدانید ، لطفاً به این صفحه در کتابخانه بهداشت PetMD مراجعه کنید.

علائم و انواع

علائم خاص دررفتگی زانو به شدت و دوام بیماری و همچنین میزان آرتریت تحلیل برنده درگیر بستگی دارد. به طور معمول ، یک سگ دارای درز در ناحیه زانو دچار حرکات طولانی مدت غیر عادی اندام حرکتی ، لنگیدن گاه به گاه یا لنگش اندام عقب و لنگش ناگهانی خواهد شد.

سگ به محض قرار نگرفتن مفصل زانو به ندرت احساس درد و ناراحتی خواهد کرد ، فقط در لحظه لغزش کیسه زانو از برجستگی های استخوان ران احساس درد می کند.

شما می توانید یک نمودار پزشکی از تجمع کشکک در یک سگ را در اینجا مشاهده کنید.

علل

در ناحیه زانو دررفتگی معمولاً در اثر ناهنجاری ژنتیکی یا ضربه ایجاد می شود. علائم بالینی این بیماری به طور معمول تقریباً چهار ماه پس از تولد شروع می شود.

تشخیص

کاسه زانو دررفته از طریق روشهای مختلف تشخیص داده می شود. برای تشخیص خم شدن و پیچ خوردگی استخوان ران و استخوان بزرگتر ساق پا ممکن است از اشعه ایکس از نمای بالایی (کرانیوکودال) و نمای جانبی (متوسط) استفاده شود. اشعه ایکس Skyline ممکن است یک شیار کم عمق ، صاف یا منحنی استخوان ران را نشان دهد. نمونه مایع گرفته شده از مفصل و تجزیه و تحلیل مایع روان کننده در مفصل (مایع سینوویال) افزایش کمی سلولهای تک هسته ای را نشان می دهد. همچنین لازم است دامپزشک از طریق لمس معاینه را انجام دهد تا احساس آزادی در ناحیه زانو داشته باشد.

رفتار

درمان پزشکی برای دررفتگی مچ دست ، تأثیر بسیار کمی دارد. جراحی درمان ترجیحی موردی برای موارد شدید است. با جراحی می توان هم ساختارهای آسیب دیده و هم حرکت مچ پا را اصلاح کرد و در 90 درصد موارد سگ را از لنگش و اختلال عملکرد رها می کند.

برای جلوگیری از سر خوردن استخوان به سمت داخل ، ممکن است کاسه زانو در قسمت خارجی استخوان بسته شود. در غیر این صورت ، ممکن است شیار استخوان ران عمیق تر شود تا بتواند مچ دست را بهتر نگه دارد.

زندگی و مدیریت

پیگیری درمانی پس از جراحی موفق شامل ورزش پیاده روی با بند به مدت یک ماه (جلوگیری از پریدن) و معاینات سالانه برای بررسی پیشرفت است. مهم است که صاحبان حیوانات خانگی از وجود احتمال عود مجدد (48 درصد) آگاه باشند ، اگرچه شدت جابجایی به مراتب کمتر از بروز اصلی خواهد بود. از آنجا که دررفتگی مچ دست از نظر ژنتیکی به ارث می رسد ، تولید سگ های مبتلا به شدت دلسرد می شود.

جلوگیری

در حال حاضر اقدامات پیشگیرانه شناخته شده ای برای این بیماری وجود ندارد.