بیماری نخاع در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

میلوپاتی دژنراتیو در سگ ها

میلوپاتی دژنراتیو اصطلاح عمومی پزشکی است که به بیماری نخاع یا مغز استخوان سگ اشاره دارد. این بیماری دلیل خاصی ندارد و ممکن است ناشناخته بماند. در حالی که این بیماری می تواند هر نژاد و هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد ، حیوانات مسن اغلب به این بیماری مبتلا می شوند. پیش آگهی این بیماری مثبت نیست ، زیرا تخریب نخاع حیوان است و منجر به از بین رفتن عملکردهای بدن می شود.

علائم و انواع

این بیماری بر سیستم عصبی مرکزی سگ تأثیر می گذارد و می تواند در مراحل بعدی بخش های گردن و کمر نخاع را تحت تأثیر قرار دهد. ضایعات اغلب در نخاع وجود دارد. نورونهای موجود در ساقه مغز نیز ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند. در اینجا برخی از علائم رایج این بیماری وجود دارد:

• افزایش آتروفی عضلات و عدم توانایی در حفظ وضعیت بدن
• فلج اندام کامل یا جزئی
• از دست دادن توانایی کنترل مدفوع و دفع ادرار
• رفلکس های ستون فقرات اغراق آمیز
• از دست دادن توده عضلانی

علل

علت میلوپاتی دژنراتیو ناشناخته است. اگرچه به نظر می رسد که یک پیوند ژنتیکی وجود دارد ، اما هیچ مدرک روشنی برای حمایت از وجود جهش ژنتیکی و احتمال ابتلا به بیماری سگ وجود ندارد. در برخی از مطالعات ژنتیکی که در دست انجام است ، ژرمن شپردز ، پمبروک و کاردیگان ولز کورگی ، خلیج بازیگران خلیج فارس ، ایرلند ساترها ، بوکسورها ، کولی ها ، رودسیان ریج بک ها و پودلز شیوع بیشتری برای بیماری نشان داده اند.

تشخیص

آزمایشات اولیه آزمایشگاهی معمولاً برای رد انواع بیماریهای زمینه ای از جمله کشت و آزمایش عملکرد تیروئید استفاده می شود. تصویربرداری اغلب برای مشاهده آسیب احتمالی نخاع انجام می شود. با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT) می توان فشرده سازی ها و بیماری های مختلفی را که در داخل نخاع امکان پذیر است مانند دیسک فتق که قابل درمان است ، بررسی کرد. همچنین ، مایع نخاع را می توان از نظر بیماری التهابی در نخاع بررسی کرد. چندین تشخیص مختلف وجود دارد که ممکن است از جمله:

• بیماری دیسک بین مهره ای (بین مهره ها) نوع II
• دیسپلازی مفصل ران (رشد غیر طبیعی بافت یا استخوان)
• بیماری ارتوپدی (اختلال در اسکلت و عضلات و مفاصل مرتبط)
• تنگی دژنراتیو لومبوساکرال (تنگی غیرطبیعی قسمت کمر ستون فقرات یا استخوان لگن)

رفتار

مراقبت های حمایتی تنها گزینه درمانی فعلی است. ورزش نویدبخشی در به تأخیر انداختن آتروفی نخاع و اندام های دیگر نشان داده است. رژیم غذایی حیوان باید حفظ شود و از افزایش وزن برای جلوگیری از افزایش فشار به ستون فقرات و ناراحتی برای حیوان خودداری شود. در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که برای این بیماری تأیید شده باشد. به طور کلی ، پیش آگهی طولانی مدت برای حیواناتی که مبتلا به این بیماری شده اند ضعیف است ، زیرا ماهیت آن تخریب است.

زندگی و مدیریت

پاراپلژی به طور معمول طی شش تا نه ماه از تشخیص اولیه اتفاق می افتد. نظارت بر وضعیت باید مداوم باشد ، با معاینات عصبی و نمونه ادرار برای درمان عفونت هایی که ممکن است ایجاد شود. از آنجا که سگ به طور فزاینده ای قادر به راه رفتن نمی شود ، یک بالشتک راحت و چرخش مکرر برای جلوگیری از زخم بستر توصیه می شود. همچنین توصیه می شود که موهای سگ کوتاه باشد تا احتمال ایجاد ضایعات پوستی کمتر باشد. تلاش های ایجاد کننده عادت برای سگ می تواند شامل گاری های مهار شده برای تشویق استقلال و تحرک سگ باشد.

جلوگیری

در حال حاضر اقدامات پیشگیرانه شناخته شده ای برای این بیماری وجود ندارد.