کمبود لخته شدن (ارثی) در سگها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

کمبود فاکتور انعقادی در سگ ها

انعقاد زمانی اتفاق می افتد که خون از مایع در حال جریان آزاد به حالت ژل غلیظ مانند حالت تبدیل شود. در این حالت خون ژل شده لخته نامیده می شود و از طریق لخته شدن زخم شروع به مهر و موم می کند. این روند برای انجام بهبود بسیار مهم است. هنگامی که سگ شما زخمی شده و به طور غیرقابل کنترل خونریزی می کند ، این ممکن است علامت نقص در یک یا چند فرایند ایجاد انعقاد باشد. مجموعه ای پیچیده از واکنش های آنزیمی در تبدیل خون از مایع به ژل نقش دارند. عدم موفقیت در یکی از این فرایندها می تواند باعث خونریزی طولانی مدت پس از آسیب شود و در نهایت منجر به کم خونی از دست دادن خون می شود. عدم انعقاد خون همچنین می تواند منجر به خونریزی داخلی شود. دانستن علائمی که باید مراقب آنها بود بسیار حیاتی است.

وضعیت یا بیماری توصیف شده در این مقاله پزشکی می تواند سگها و گربه ها را تحت تأثیر قرار دهد. اگر می خواهید در مورد چگونگی تأثیر این بیماری بر گربه ها بیشتر بدانید ، لطفاً به این صفحه در کتابخانه بهداشت PetMD مراجعه کنید.

علائم و انواع

علائم کمبود فاکتور انعقادی می تواند شامل خونریزی طولانی مدت پس از جراحی یا ضربه باشد ، که یک علامت خارجی آشکار است. برخی از علائم کمتر واضح که می تواند نشان دهنده کمبود انعقاد باشد ، مربوط به کم خونی از دست دادن خون و خونریزی داخلی است. با کم خونی از دست دادن خون ، علائم می تواند به عنوان ضعف ، بی حالی ، نفس تنگی ، ضربان قلب نامنظم ، گیجی و بیماری شناخته شده از نظر پزشکی به عنوان pica - یک رفتار اجباری باشد که غالباً برای تعادل کمبود مواد معدنی یا ویتامین ها در خون در نظر گرفته می شود ، در این مورد ، کمبود آهن در اثر از دست دادن خون. خونریزی داخلی ممکن است به صورت استفراغ خونی یا مدفوع ، خونریزی از راست روده یا واژن ، دشواری در تنفس ، ریتم غیرطبیعی قلب ، تورم یا سختی شکم و تشنگی بیش از حد باشد.

علل

عوامل مختلفی می توانند احتمال ابتلا به حیوان خانگی شما از کمبود فاکتور انعقاد را تعیین کنند. یک اختلال اساسی ، مانند کمبود ویتامین K ، می تواند بر عملکرد کبد ، یکی از مکان های اصلی برای سنتز آنزیم های لازم برای انعقاد ، تأثیر بگذارد. سایر مشکلات کبدی نیز می تواند بر روند سنتز آنزیم تأثیر بگذارد. علت اصلی کمبود انعقاد نیز می تواند توسط صفات ارثی مستعد شود. نمونه آن هموفیلی است. هر دو نوع هموفیلی A و B صفات مغلوب پیوند x هستند ، جایی که مردان خونریزی بیش از حد دارند و ماده ها صفت را حمل می کنند و به آن منتقل می کنند. هموفیلی با مقدار غیر طبیعی کم پروتئین مورد نیاز برای اتصال پلاکت های خون به یک لخته مشخص می شود. این فرآیند پروتئین یکی از فاکتورهای انعقادی است که بدن از آن برای لخته شدن زخم های خارجی و داخلی استفاده می کند. هموفیلی می تواند خفیف ، متوسط یا شدید باشد و همیشه ارثی نیست. همچنین هنگامی که بدن آنتی بادی هایی تشکیل می دهد که از روند فاکتورهای انعقادی جلوگیری می کنند ، می تواند ایجاد شود. کمبود شدید فاکتورهای انعقادی معمولاً از چهار تا شش ماهگی آشکار می شود. کمبود ملایم تر ممکن است پس از آسیب یا بعد از جراحی ظاهر شود.

علاوه بر این ، شرایط محیطی خارجی ممکن است در بروز کمبود فاکتور انعقادی نقش داشته باشد. مصرف سم موش ، یا گزش مار ، می تواند توانایی بدن در پردازش آنزیم ها و پروتئین ها را به طور طبیعی تحت تأثیر قرار دهد. داروهای تجویز شده پزشکی می توانند بر توانایی لخته شدن خون نیز تأثیر بگذارند. استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها می تواند عوارضی ایجاد کند و استفاده از داروی تجویز شده هپارین به عنوان یک ماده ضد انعقادی (برای از بین بردن لخته های خون در رگ ها) می تواند منجر به مصرف بیش از حد تصادفی شود.

تشخیص

دامپزشک شما ممکن است ابتدا بخواهد عوامل خارجی مانند دسترسی به سم جوندگان یا تماس اخیر با مار یا مارمولک را رد کند. یک آزمایش خون کامل تجویز می شود و برای تعیین منشأ اختلال از آزمایش توانایی لخته شدن خون استفاده می شود. اگر سگ شما علائم افزایش گلبول های قرمز خون (RBC) را نشان دهد ، نشانه کم خونی احیا کننده است ، این احتمال از دست دادن خون داخلی را نشان می دهد.

رفتار

اگر از دست دادن خون شدید باشد ، سگ شما در بیمارستان بستری می شود و انتقال خون و پلاسما دریافت می کند. در حقیقت ، ممکن است برای کنترل یا جلوگیری از خونریزی بیشتر ، تزریق مکرر لازم باشد. دامپزشک شما احتمالاً ویتامین K را نیز تجویز می کند ، خصوصاً اگر سگ شما سم جوندگان را بلعیده باشد یا شرایط دیگری داشته باشد که این ویتامین را تخلیه می کند.

زندگی و مدیریت

آزمایش خون برای تعیین اثربخشی مکمل ویتامین K به طور مداوم ادامه خواهد یافت. 24 تا 48 ساعت پس از شروع درمان باید عادی شود. تنها راه برای آزمایش اینکه آیا کمبود ارثی با موفقیت درمان شده است ، آنالیز عاملی است. آیا هماتومها (مجموعه خونهای لخته شده) برطرف شده اند و از همه مهمتر اینکه خونریزی متوقف شده است. انتقال خون گاهی اوقات باعث واکنش های ایمنی می شود وقتی که آنتی بادی ها در برابر خون جدید مقاومت می کنند. اگر انتقال خون یک درمان قطعی است ، حیوان خانگی شما باید از نظر علائم رد کنترل شود.

نژاد خاصی وجود ندارد که بیشتر از نژاد دیگر مستعد باشد ، بنابراین نمی توان برای جلوگیری از آن کاری انجام داد مگر اینکه مشخص شود در ترکیب ژنتیکی یک سگ تولید کننده است. اگر مشخص شود که یک عامل وراثتی مسئول کمبود فاکتور انعقاد است ، بهتر است این سگ نژاد نگیرد.