سندرم پریشانی تنفسی حاد (ARDS) در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

شوک ریه در سگ ها

سندرم پریشانی تنفسی حاد (ARDS) به شرایط نارسایی تنفسی ناگهانی ناشی از تجمع مایعات و التهاب شدید در ریه ها اشاره دارد. ARDS یک مسئله تهدید کننده زندگی است ، با نرخ مرگ و میر در حال حاضر در سگ ها تقریبا 100 درصد. این بیماری همچنین از نظر پزشکی به عنوان ریه شوک شناخته می شود ، زیرا پس از یک دوره رخ می دهد که منجر به یک حالت شوک می شود ، مانند آسیب ضربه. همانطور که توسط یک سندرم مشخص می شود ، ARDS نشان دهنده یک بیماری پزشکی زمینه ای است ، معمولاً یک واقعه آسیب زا که به خون ، مایعات و بافت اجازه می دهد از سد عبور کرده و به آلوئول ها ، سلول های هوای ریه ها ، منجر به فروپاشی آنها شود. هنگامی که آلوئول ها از این طریق به خطر افتادند ، تنفس دچار مشکل می شود و اگر با عجله درمان نشود ، در نهایت غیرممکن است.

به نظر می رسد در انسان یک عامل ژنتیکی برای ایجاد ARDS وجود دارد ، اما این عامل هنوز در سگ ها بررسی نشده است.

علائم و انواع

سندرم دیسترس حاد تنفسی ، بسته به علت زمینه ای ، می تواند در تعدادی از شرایط و با علائم مختلف رخ دهد. در زیر برخی از علائم عمومی مشاهده شده با ARDS وجود دارد:

• تلاش شدید برای نفس کشیدن
• سرفه کردن
• تخلیه از سوراخ های بینی
• تب
• سیانوز (تغییر رنگ آبی پوست)
• سایر علائم مربوط به بیماری زمینه ای

علل

در زیر برخی از دلایل عمده ARDS در سگ ها ذکر شده است:

• ذات الریه
• استنشاق دود و گازهای مضر
• نزدیک غرق شدن
• سوختگی های حرارتی
• آسپیراسیون از محتوای معده
• عفونت های جدی ریه ها یا جریان خون
• آسیب ریه به دلیل ضربه
• بیماری جدی دیگر

تشخیص

سندرم دیسترس حاد تنفسی یک اورژانس پزشکی است که نیاز به توجه فوری دارد. دامپزشک وضعیت سگ شما را ارزیابی می کند و بلافاصله درمان اضطراری را آغاز می کند. شما باید سابقه كامل سلامت سگ ، شروع علائم و حوادث احتمالی كه ممكن است قبل از این بیماری باشد را وارد كنید ، مانند ضربه به هر قسمت از بدن ، یا استنشاق گازها ، بخارها یا مواد جامد به دامپزشك خود.. دامپزشک همراه با اقدامات اورژانسی برای یافتن علت اصلی نارسایی ناگهانی ریه تلاش خواهد کرد. پانل های آزمایشگاهی مختلفی از جمله آزمایش خون ، آزمایشات بیوشیمیایی سرم ، آزمایش ادرار و تجزیه و تحلیل گاز خون سفارش داده می شود. تجزیه و تحلیل گاز خون یکی از مهمترین روشهای تشخیصی است که در عمل دامپزشکی برای تشخیص ARDS استفاده می شود. دامپزشک همچنین برای بررسی و ارزیابی توانایی عملکرد ریه ها و قلب ، اشعه ایکس قفسه سینه و اکوکاردیوگرافی را تجویز می کند.

رفتار

سگهایی که از این سندرم رنج می برند نیاز به درمان اورژانسی در یک بخش مراقبت های ویژه دارند. همراه با درمان اورژانسی ، باید علت اصلی ایجاد و درمان شود تا از عوارض بعدی یا مرگ جلوگیری شود. علیرغم پیشرفت های اخیر ، ARDS همچنان یکی از مشکل ترین و چالش برانگیزترین مشکلات در دامپزشکی است.

اکسیژن درمانی تکمیلی بلافاصله شروع می شود تا ناراحتی تنفسی را به حداقل برساند. اگر سگ شما به اکسیژن درمانی خوب پاسخ ندهد و همچنان به مشکلات شدید تنفسی ادامه دهد ، ممکن است موفقیت بیشتری در تنفس تحت حمایت دستگاه تنفس حاصل شود. داروها برای درمان ARDS شامل آنتی بیوتیک ها ، مسکن ها ، مایعات درمانی و کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب و تورم است. قرائت مکرر دما ، نبض ، میزان تنفس و فشار خون برای پیگیری پیشرفت سگ شما در مرحله اولیه درمان لازم است. اگر سگ شما روی تكیه گاه ونتیلاتور قرار گرفته باشد ، ممكن است به جلسات منظم فیزیوتراپی و تغییر مكرر در وضعیت بدن نیاز داشته باشد تا از بروز عوارض مربوط به حمایت از ونتیلاتور جلوگیری كند. سگ های مبتلا به ARDS تا زمان بهبودی کامل در قفس نگهداری می شوند.

زندگی و مدیریت

ARDS یک مشکل بهداشتی بسیار جدی است که برای درمان ، مدیریت و مراقبت موفقیت آمیز از بیماری نیاز به پشتیبانی مداوم از طرف شما دارد. حتماً از نزدیک دستورالعمل های دامپزشک خود را دنبال کنید و اگر شک دارید ، با پزشک مشورت کنید. اگر یک بیماری زمینه ای به طور قطعی تشخیص داده نشده و برطرف نشده باشد ، ممکن است یک قسمت دیگر از ناراحتی تنفسی رخ دهد. سگهایی که تحت تأثیر آن قرار گرفته اند و از این بیماری جان سالم به در برده اند معمولاً برای بهبودی کامل به زمان ، استراحت و تغذیه مناسب نیاز دارند. سگ خود را در مکانهای گرم و گرفتگی محدود نکنید و اجازه دهید که سگ شما پیاده روی یا ورزش کافی داشته باشد. بعضی از سگها حتی پس از برطرف شدن وضعیت ، رد زخم در ریه ها خواهند داشت ، وضعیتی که به آن فیبروز گفته می شود و بافت ریه ها سفت شده و توانایی نگهداری اکسیژن را ندارند. پیروی از رژیم های غذایی و توصیه های مدیریتی که توسط دامپزشک ارائه شده است ، و به حداقل رساندن فعالیت بهترین روش برای جلوگیری از عود است.