عفونت ادراری ، پایین (باکتریایی) در سگ ها

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

عفونت باکتریایی مثانه و / یا مجرای ادرار در سگ ها

حمله و استعمار باکتریها در مثانه ادرار و / یا قسمت فوقانی مجرای ادرار ممکن است منجر به عفونت شود در صورتی که سیستم دفاعی محلی ، که به محافظت در برابر عفونت کمک می کند ، مختل شود. علائم مربوط به این نوع عفونت شامل التهاب بافت آسیب دیده و مشکلات ادراری است.

سگها در هر سنی می توانند تحت تأثیر قرار بگیرند ، اما با افزایش سن آسیب پذیری افزایش می یابد. در چنین مواردی ، تشکیل سنگ ، بیماری پروستات و تومورها به طور مکرر دیده می شود. علاوه بر این ، سگهای ماده نسبت به مردان بیشتر در معرض عفونت های باکتریایی دستگاه ادراری تحتانی هستند.

علائم و انواع

برخی از سگ ها با عفونت های باکتریایی دستگاه ادراری تحتانی ممکن است هیچ نشانه ای نداشته باشند ، اما بسیاری دیگر نشان می دهند. برخی از علائم رایج عبارتند از:

• مشکل ادرار کردن
• خون در ادرار (هماچوری)
• ادرار ابری یا بدبو
• تکرر ادرار ، اما فقط در مقادیر کم
• بی اختیاری ادرار ، به ویژه در حین حبس یا در مکان هایی که معمول نیست (به عنوان مثال مکانهایی که قبلاً پیوند نخورده است)
• ادرار هنگام لمس مثانه (گاه به گاه)

علل

E. coli ، Staphylococcus و Proteus spp. بیش از نیمی از موارد عفونت های باکتریایی دستگاه ادراری تحتانی را تشکیل می دهد. باکتریهای کمتر رایج شامل استرپتوکوک ، کلبسیلا ، انتروباکتر ، سودوموناس و کورین باکتریوم.

تشخیص

شما باید تاریخچه کاملی از سلامتی سگ خود ، از جمله شروع و ماهیت علائم را به دامپزشک خود ارائه دهید. وی سپس معاینه کامل بدنی و همچنین مشخصات بیوشیمی ، آنالیز ادرار و شمارش کامل خون (CBC) را انجام خواهد داد. اگرچه نتایج CBC و مشخصات بیوشیمی معمولاً طبیعی است ، یافته های آنالیز ادرار اطلاعات ارزشمندی را برای تشخیص اولیه فراهم می کند. به عنوان مثال ، چرک ، خون یا پروتئین ها اغلب در ادرار دیده می شوند. سپس نمونه ادرار ، که با استفاده از سرنگ از مثانه گرفته می شود ، برای رشد باکتری های ایجاد کننده کشت داده می شود (امکان آزمایش حساسیت).

پس از شناسایی باکتری ، دامپزشک آنتی بیوتیک های مناسب را برای درمان توصیه می کند. اشعه ایکس و سونوگرافی دستگاه ادراری تحتانی نیز ممکن است وجود سنگ یا ضایعه غیرطبیعی دیگر را نشان دهد.

رفتار

پس از تجویز آنتی بیوتیک مناسب ، اکثر سگها بدون عارضه بهبود می یابند. با این حال ، شناسایی سریع موضوع مهم است ، زیرا چنین اشکالی از عفونت های دستگاه ادراری تحتانی می تواند به کلیه ها ، قلب و مناطق دیگر منتقل شود و در نتیجه عوارض شدیدتری ایجاد کند.

زندگی و مدیریت

پیش آگهی در نهایت به تشخیص بستگی دارد. با این حال ، اکثر سگها برای رفع عفونت به بیش از آنتی بیوتیک نیاز دارند. در موارد عفونت های شدید و پیچیده همراه با انسداد ، ممکن است جراحی لازم باشد. همچنین ممکن است تغییرات غذایی برای جلوگیری از دوره های بعدی تشکیل سنگ اعمال شود.

آنتی بیوتیک ها همیشه باید در دوز و دفعات تجویز شده تجویز شوند. علاوه بر این ، بدون مشورت قبلی با دامپزشک ، درمان را متوقف یا تغییر ندهید. اگر درمان آنتی بیوتیکی طولانی مدت توصیه می شود ، سگ خود را برای عوارض جانبی مانند آلرژی مراقب باشید و در صورت بروز بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید.

کشت ادرار 7 تا 10 روز پس از اتمام درمان انجام می شود. اگر عفونت هنوز وجود داشته باشد ، ممکن است به درمان طولانی مدت آنتی بیوتیک یا تغییر آنتی بیوتیک نیاز باشد.