عفونت تنفسی ویروسی در موش صحرایی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

ویروس کوریومننژیت لنفوسیتی در موش صحرایی

کوریومننژیت لنفوسیتی یک عفونت ویروسی است که در موشهای صحرایی نسبتاً شایع است. منابع معمول ویروس سایر جوندگان ناقل عفونت مانند خوکچه هندی ، همستر و موش - اعم از اهلی و وحشی است. این عفونت می تواند از طریق تماس با بزاق آلوده یا ادرار یا مدفوع آلوده ، معمولاً از طریق موش های معمولی خانگی ، منقبض شود. ریختن ویروس ها به ادرار بسیار رایج و بسیار مسری است.

یکی دیگر از منابع رایج عفونت ، هوای آلوده است که به وسیله آن ممکن است ذرات آلوده ویروس پس از عطسه حیوان آلوده در هوا معلق بمانند و این باعث می شود که موش صحرایی سالم بتواند ویروس را استنشاق کند.

موش آلوده ممکن است هیچ نشانه ای از عفونت منتقل شده نداشته باشد ، اما همچنان قادر است ویروس را به سایر موش ها و گونه های جوندگان منتقل کند. علاوه بر این ، توجه به این نکته ضروری است که عفونت کوریومننژیت لنفوسیتی ماهیتاً مشترک بین انسان و دام است ، به این معنی که اگر اقدامات احتیاطی مناسبی در مراقبت و رسیدگی به جوندگان آلوده انجام نشود ، می تواند به افراد حامل منتقل شود.

افرادی که این ویروس را از حیوانات خانگی خود بدست می آورند معمولاً علائم آنفلوانزا همراه با عطسه ، سرفه ، استشمام ، دمای بالا و ضعف دارند. همچنین ممکن است انسان آلوده علائم درگیری سیستم عصبی ، همراه با مننژیت ویروسی ، انسفالیت (تورم مغز) و التهاب نخاع را نشان دهد.

هیچ درمانی م forثر برای کوریومننژیت لنفوسیتی در موش صحرایی وجود ندارد و بیشتر اوقات اتانازی برای جلوگیری از شیوع بیشتر بیماری به انسان و حیوانات توصیه می شود. برای جلوگیری از سرایت بعداً به انسان و حیوانات باید از نزدیک آلودگی محیطی که موش آلوده در آن زندگی می کرد را رعایت کرد.

علائم و انواع

اگرچه اغلب هیچ علامتی از کوریومننژیت لنفوسیتی در موش ها مشاهده نمی شود ، اما داروهای انسانی که از موش های حیوان خانگی خود عفونت را به دست می آورند ، ممکن است در مراحل اولیه علائم آنفلوانزا و درگیری سیستم عصبی را در مراحل پیشرفته ، همراه با تب مغز ، مننژیت ، التهاب مغز و التهاب نشان دهند. نخاع

علل

• تماس با جوندگان آلوده در فروشگاه حیوانات خانگی
• تماس با حیوانات خانگی دیگر که آلوده هستند
• تماس با ادرار یا مدفوع آلوده
• استنشاق ذرات ویروسی توسط آلودگی هوا (این امر از طریق عطسه توسط جوندگان آلوده انجام می شود)

تشخیص

از آنجا که موش ها به ندرت علائم بیرونی کوریومننژیت لنفوسیتی را نشان می دهند ، دامپزشک شما باید بیماری را بر اساس نتایج آزمایشات ادرار و نتایج آزمایشگاهی نمونه های مدفوع و ترشحات بینی که در معاینه بدنی اولیه گرفته شده است ، تشخیص دهد.

رفتار

متأسفانه ، هیچ درمان استانداردی برای این عفونت ویروسی در دسترس نیست. تنها توصیه این است که برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس ، به موش صحرایی آلوده شود.

زندگی و مدیریت

جلوگیری از انتقال به انسان و سایر حیوانات یک نگرانی اساسی است. اگر ترجیح می دهید به موش آلوده خود اتان نزنید ، باید با تمیز کردن و ضد عفونی منظم قفس و محیط اطراف ، در حفظ شرایط بهداشتی نهایت دقت را داشته باشید. اگر اتانازی را انتخاب کنید ، برای جلوگیری از شیوع عفونت پس از مرگ موش ، هنوز باید فضای زندگی موش خود را کاملاً ضد عفونی کنید.

جلوگیری

از تماس خودداری کنید و از موش خود در برابر تماس با سایر موش ها یا جوندگان ، چه جوندگان وحشی و خانگی و چه در خانه ، در فروشگاه های حیوانات خانگی و با دوستان خود محافظت کنید. اگر خارج از خانه جوندگان را اداره می کنید ، مراقب باشید که قبل از دست زدن به موش خود ، دست و لباس خود را کاملا ضد عفونی کنید. حفظ شرایط زندگی بهداشتی موش صحرایی با پاکسازی و ضد عفونی منظم قفس و وسایل قفس نیز می تواند در جلوگیری از تماس این ویروس با موش شما کمک کند.