فهرست مطالب:

کرمهای ریه در سگها
کرمهای ریه در سگها
Anonim

عفونتهای تنفسی انگلی در سگها

کرم های ریه یک کرم انگلی (نماتد) است که در ریه ها و لوله تنفس (نای) مستقر می شود و باعث مشکلات شدید تنفسی می شود. سگهایی که زمان زیادی را برای گشت و گذار در جنگل و / یا مزارع می گذرانند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این نوع عفونت های انگلی قرار دارند.

علائم و انواع

چندین نوع کرم وجود دارد که می تواند به ریه های حیوانات مهاجرت کرده و باعث سرفه و تنگی نفس شود. انگلی که معمولاً در سگ دیده می شود Oslerus osleri است.

کرم های بالغ گره هایی را در نای حیوان ایجاد می کنند و تخم گذاری می کنند. لاروهایی که بیرون می آیند باعث واکنش در مجاری تنفسی می شوند و منجر به انسداد تنفس می شوند. عوارض می تواند منجر به مشکلات جدی تری مانند تنگی نفس (تنگی نفس) ، برونشیت ، آمفیزم ، تجمع مایعات در ریه ها و حتی ذات الریه شود.

علائم شدید نیستند مگر اینکه تعداد زیادی لارو در مجاری تنفسی زندگی کنند. عفونت های جزئی که هیچ علائمی ایجاد نمی کنند نیز ممکن است. سگهایی که قبلاً به کرم ریه آلوده شده اند دارای درجه ای از ایمنی هستند و اگر بار زیاد نباشد ممکن است بتوانند با عفونت مجدد مقابله کنند.

علل

سگها در هنگام نوشیدن آب یا خوردن طعمه های آلوده به مرحله لاروی کرم ، به کرم ریه آلوده می شوند. سپس لاروها از طریق جریان خون به روده ها از روده مهاجرت می کنند ، در آنجا به کرم های بالغ تبدیل می شوند و در ریه های میزبان تخم گذاری می کنند. سپس تخمها توسط حیوان سرفه می شوند یا به مدفوع منتقل می شوند ، سپس ممکن است توسط پرندگان ، جوندگان ، حلزون ها یا سایر حیوانات خانگی خورده شود.

توله سگها همچنین ممکن است توسط مادرشان (سد) آلوده شوند و توسط مدفوع سگ آلوده لیسیده شوند یا از بدن آنها بلعیده شوند.

تشخیص

آزمایشات برای بررسی اینکه آیا یک سگ به عفونت کرم ریه مبتلا است ، شامل موارد زیر است:

  • معاینه بدنی (سمع ریه) و سابقه
  • اشعه ایکس قفسه سینه
  • معاینه مدفوع برای تخم مرغ
  • شمارش کامل خون (CBC)
  • بررسی مایعات از ریه ها (شستشوی نای)

رفتار

کرم های ریه با داروهای ضد انگلی (آنتلمینتیک) قابل درمان هستند. داروهایی که معمولاً استفاده می شوند عبارتند از:

  • فنبندازول
  • آلبندازول
  • آکسفندازول
  • ایورمکتین
  • موکسیدکتین
  • پرازیکوانتل
  • لوامیزول

این داروها باید کرم ها را به مرور از بین ببرند و به پاکسازی حیوان از عفونت کمک می کنند. در موارد شدید ، جایی که عفونت های ثانویه و آسیب ریه رخ داده است ، ممکن است داروهای دیگری مانند کورتیکواستروئیدها یا آنتی بیوتیک ها برای کمک به بهبود حیوان خانگی شما لازم باشد.

زندگی و مدیریت

عفونت با کرم های ریه به طور معمول طولانی مدت طول نمی کشد. سگ غالباً با سرفه کردن یا دفع کرمها از طریق مدفوع ، آنها را از بین می برد. سپس ، تا زمانی که داروی تجویز شده تجویز شود و سگ به بیماری ثانویه ریه مانند ذات الریه مبتلا نشود ، پیش آگهی خوب است.

در موارد شدید ، برای پیگیری ممکن است به تکرار اشعه ایکس یا معاینه مدفوع نیاز باشد.

جلوگیری

برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض جوندگان ، پرندگان یا سایر حیواناتی که ممکن است لارو کرم ریه را حمل کنند ، سگ ها نباید در فضای باز پرسه بزنند.

توصیه شده: