بیماری های قلبی و تغذیه در گربه ها - دامپزشکی روزانه

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-31 10:58

دامپزشکان و صاحبان حیوانات خانگی به طور گسترده اعتقاد دارند که بیماری قلبی در گربه ها غیر معمول است. در حقیقت ، مطالعات نشان می دهد که بروز سوفل و بیماری های قلبی ممکن است تا 15-21 درصد در جمعیت گربه ها باشد. یک مطالعه که به دنبال گربه هایی با سوفل که پس از آن اکوکاردیوگرافی انجام شده بود ، تأیید کرد که 86 درصد از این بیماران بیماری قلبی دارند که در درجه اول عضله قلب را درگیر می کند. اگرچه برخی از بیماری های قلبی گربه سانان با کمبودهای تغذیه ای ارتباط تنگاتنگی دارند ، اما استراتژی های مداخلات تغذیه ای در پیشگیری از بیماری قلبی گربه سانان محدود است.

انواع بیماری های قلبی گربه

برخلاف سگها ، بیماری قلبی در گربه ها بیشتر بر عضله قلب تأثیر می گذارد تا دریچه های قلب. در حال حاضر دو دسته عمده از اختلالات قلبی گربه ها وجود دارد ، کاردیومیوپاتی متسع (DCM) و کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (HCM).

عضله قلب به دو نیمه تقسیم شده توسط دیواره عضلانی تقسیم می شود. هر نیمه توسط دریچه سه تایی در سمت راست و دریچه میترال در سمت چپ تقسیم شده و چهار اتاق را تشکیل می دهد.

خون به طور منفعلانه به اتاق فوقانی یا دهلیزها و از طریق دریچه ها به بطن ها سرازیر می شود. انقباض عضلانی (ضربان قلب) فشار در بطن ها را افزایش می دهد ، دریچه های سه تایی و میترال را می بندد و خون را به عروق ریوی و آئورت پمپ می کند. قرار است خون شریانی ریوی در ریه ها جایگزین اکسیژن رسانی شود در حالی که خون اکسیژنه کامل از طریق آئورت به بقیه بدن منتقل می شود. افزایش جریان خون از طریق این رگها در هنگام انقباض دریچه های ریوی و آئورت را می بندد تا از هرگونه برگشت برگشت به بطن ها بین ضربان جلوگیری کند.

تمام اتاق های قلب در گربه های دارای DCM بزرگ یا گشاد می شوند. عضله اغلب نازک است و قدرت انقباضی آن کاهش می یابد ، که باعث محدود شدن جریان خون از قلب می شود. بزرگ شدن اتاق بر عملکرد دریچه ها تأثیر می گذارد ، بنابراین سوفل از علائم اولیه DCM است. جریان خون ناکافی در اثر انقباضات ضعیف قلب باعث افزایش جمع شدن خون در وریدهای کبد قلب و سایر اندام ها می شود. این تجمع وریدی خون فشار را به دیواره رگ ها افزایش می دهد و مایعات را به داخل قفسه سینه و شکم وارد می کند. بیشتر گربه های مبتلا به DCM در نهایت دچار نارسایی احتقانی قلب (CHF) می شوند. علائم اولیه CHF ممکن است شامل کاهش فعالیت ، کاهش اشتها ، سرفه یا ناهنجاری های تنفسی ، عدم تحمل ورزش و بزرگ شدن یا کشش شکم باشد. بدون درمان ، علائم به نفس کشیدن و نفس کشیدن سریع ، پریشانی تنفسی ، لثه های خاکستری یا آبی و شکم به شدت متسع تبدیل می شوند.

DCM شایعترین نوع بیماری قلبی گربه سانان بود تا اینکه در یک مطالعه 1987 ارتباط DCM با کمبود تورین (مولکولی مانند اسید آمینه) و معکوس شدن شرایط با مکمل تورین ثبت شد. افزایش سطح تورین در غذای تجاری گربه از آن زمان به بعد میزان DCM را کاهش داده است. اما هنوز هم یک جمعیت گربه در معرض خطر ابتلا به این بیماری است (بیشتر در قسمت 2).

با HCM ، عضله بطن چپ بزرگ یا هیپرتروفیک می شود. این وضعیت ژنتیکی باعث رشد عضلانی می شود که اندازه بطن چپ را کاهش می دهد و پر شدن غیرفعال بین ضربان ها را محدود می کند. HCM همچنین منجر به CHF می شود ، بنابراین علائم تقریباً مشابه علائم DCM است. علائم اضافی شامل آریتمی قلب ، غش کردن و مرگ ناگهانی است. این وضعیت همچنین باعث تشکیل لخته خون می شود که در پاها و مناطق دیگر قرار می گیرد. متداول ترین محل لخته ها جایی است که آئورت به شکل شریان های اندام عقب در می آید. گربه های مبتلا به این "ترومبوز زین" ناگهان در اندام های عقب ضعیف یا فلج می شوند. به دلیل کمبود جریان خون ، این اندام ها در اثر لمس احساس خنکی یا سرما می کنند.

پیش آگهی برای هر دو DCM و HCM بخصوص پس از پیشرفت به CHF ضعیف است. به استثنای تورین ، اصلاح و مکمل غذایی در بیماری قلبی گربه ها نوید چندانی نداده است. ما در بخش 2 بیشتر بررسی خواهیم کرد.

<شکل کلاس =" title="نمودار قلب ، بیماری قلبی در گربه" />

خون به طور منفعلانه به اتاق فوقانی یا دهلیزها و از طریق دریچه ها به بطن ها سرازیر می شود. انقباض عضلانی (ضربان قلب) فشار در بطن ها را افزایش می دهد ، دریچه های سه تایی و میترال را می بندد و خون را به عروق ریوی و آئورت پمپ می کند. قرار است خون شریانی ریوی در ریه ها جایگزین اکسیژن رسانی شود در حالی که خون اکسیژنه کامل از طریق آئورت به بقیه بدن منتقل می شود. افزایش جریان خون از طریق این رگها در هنگام انقباض دریچه های ریوی و آئورت را می بندد تا از هرگونه برگشت برگشت به بطن ها بین ضربان جلوگیری کند.

تمام اتاق های قلب در گربه های دارای DCM بزرگ یا گشاد می شوند. عضله اغلب نازک است و قدرت انقباضی آن کاهش می یابد ، که باعث محدود شدن جریان خون از قلب می شود. بزرگ شدن اتاق بر عملکرد دریچه ها تأثیر می گذارد ، بنابراین سوفل از علائم اولیه DCM است. جریان خون ناکافی در اثر انقباضات ضعیف قلب باعث افزایش جمع شدن خون در وریدهای کبد قلب و سایر اندام ها می شود. این تجمع وریدی خون فشار را به دیواره رگ ها افزایش می دهد و مایعات را به داخل قفسه سینه و شکم وارد می کند. بیشتر گربه های مبتلا به DCM در نهایت دچار نارسایی احتقانی قلب (CHF) می شوند. علائم اولیه CHF ممکن است شامل کاهش فعالیت ، کاهش اشتها ، سرفه یا ناهنجاری های تنفسی ، عدم تحمل ورزش و بزرگ شدن یا کشش شکم باشد. بدون درمان ، علائم به نفس کشیدن و نفس کشیدن سریع ، پریشانی تنفسی ، لثه های خاکستری یا آبی و شکم به شدت متسع تبدیل می شوند.

DCM شایعترین نوع بیماری قلبی گربه سانان بود تا اینکه در یک مطالعه 1987 ارتباط DCM با کمبود تورین (مولکولی مانند اسید آمینه) و معکوس شدن شرایط با مکمل تورین ثبت شد. افزایش سطح تورین در غذای تجاری گربه از آن زمان به بعد میزان DCM را کاهش داده است. اما هنوز هم یک جمعیت گربه در معرض خطر ابتلا به این بیماری است (بیشتر در قسمت 2).

با HCM ، عضله بطن چپ بزرگ یا هیپرتروفیک می شود. این وضعیت ژنتیکی باعث رشد عضلانی می شود که اندازه بطن چپ را کاهش می دهد و پر شدن غیرفعال بین ضربان ها را محدود می کند. HCM همچنین منجر به CHF می شود ، بنابراین علائم تقریباً مشابه علائم DCM است. علائم اضافی شامل آریتمی قلب ، غش کردن و مرگ ناگهانی است. این وضعیت همچنین باعث تشکیل لخته خون می شود که در پاها و مناطق دیگر قرار می گیرد. متداول ترین محل لخته ها جایی است که آئورت به شکل شریان های اندام عقب در می آید. گربه های مبتلا به این "ترومبوز زین" ناگهان در اندام های عقب ضعیف یا فلج می شوند. به دلیل کمبود جریان خون ، این اندام ها در اثر لمس احساس خنکی یا سرما می کنند.

پیش آگهی برای هر دو DCM و HCM بخصوص پس از پیشرفت به CHF ضعیف است. به استثنای تورین ، اصلاح و مکمل غذایی در بیماری قلبی گربه ها نوید چندانی نداده است. ما در بخش 2 بیشتر بررسی خواهیم کرد.

dr. ken tudor