دیسپلازی در سگهای نژاد بزرگ - دیسپلازی آرنج در سگهای در حال رشد

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

بیشتر صاحبان سگ های نژاد بزرگ از خطرات دیسپلازی مفصل ران آگاه هستند. در مقابل ، هنگامی که من از دیسپلازی آرنج به عنوان علت احتمالی لنگش حیوان خانگی یاد می کنم ، تمایل دارم با خیره نگاه های خالی روبرو شوم.

اصطلاح "دیسپلازی" به سادگی به ناهنجاری رشد اشاره دارد. بنابراین در مورد دیسپلازی مفصل ران و آرنج ، مشکل اساسی توسعه غیر طبیعی مفاصل مربوطه است. این ناهنجاری ها در اوایل زندگی سگ اتفاق می افتد (با بالغ شدن اسکلت) اگرچه ممکن است علائم بالینی مشخصی نداشته باشد تا زمانی که آسیب مفصلی بیشتر به صورت آرتروز ایجاد شود.

مانند دیسپلازی مفصل ران ، دیسپلازی آرنج معمولاً سگهای نژاد بزرگ ، از جمله روتوایلر ، آزمایشگاه ها ، گلدن رتریورس ، سگهای ژرمن شپرد ، سنت برناردز ، نیوفاندلندز و سگهای کوهستانی برنز را تحت تأثیر قرار می دهد. به نظر می رسد ژنتیک و رشد سریع غیرطبیعی در تعیین اینکه کدام یک از افراد به این بیماری مبتلا می شوند و کدام یک دچار این مشکل نیستند ، نقش دارند.

تشخیص دیسپلازی آرنج در واقع می تواند شامل یک یا چند ناهنجاری رشد متمایز باشد از جمله:

• فرآیند جانبی متحد (UAP)
• فرآیند کرونوئید تکه تکه (FCP)
• اپی کوندیل داخلی غیر متحد (UME)
• استئوکندریت دیسیکانس (OCD)
• رشد ناهموار سه استخوان که در آرنج به هم می رسند

ناهنجاری خاص هرچه باشد ، آرنج دیسپلاستیک به همان راحتی که باید حرکت نمی کند. سایشی که در نتیجه ایجاد می شود محرک التهاب مفصل و در نهایت آرتروز است.

دیسپلازی آرنج شایعترین علت لنگش مزمن و جلوی پا در سگهای نژاد بزرگ است. لنگیدن بعد از ورزش و / یا سفتی بعد از استراحت از علائم معمول آن است ، اما سگهایی که از دیسپلازی در هر دو آرنج خود رنج می برند ممکن است با ظرافت بیشتری پاهای جلویی خود را به هم بزنند تا اینکه قدم های بلندی که باعث ناراحتی آنها می شود را بردارند.

بیشتر موارد دیسپلازی آرنج از طریق ترکیبی از شرح حال ، معاینه ارتوپدی و اشعه ایکس قابل تشخیص است. برای کشف نوع خاصی از ناهنجاری رشدی که زمینه ساز دیسپلازی است ، ممکن است لازم باشد آرامش و مشاهده های متعدد مفصل باشد. در برخی موارد ، برای دستیابی به تشخیص قطعی ، ممکن است تصویربرداری پیشرفته (به عنوان مثال ، سی تی اسکن) یا اکتشاف جراحی مفصل لازم باشد.

هنگامی که دیسپلازی آرنج در یک سگ جوان تشخیص داده می شود که هنوز به آرتروز زیادی مبتلا نشده است ، جراحی برای ترمیم مفصل درمان انتخابی است. متأسفانه ، بسیاری از حیوانات خانگی تشخیص داده نمی شوند تا زمانی که آرتروز قابل توجهی ایجاد نشود ، که مزایای جراحی را کاهش می دهد (اما ممکن است از بین نبرد). درمان پزشکی (به عنوان مثال ، ضدالتهاب های غیر استروئیدی ، مکمل های غذایی ، فیزیوتراپی ، کاهش وزن و طب سوزنی) اکثر حیوانات خانگی مبتلا به آرتروز خفیف تا متوسط را راحت نگه می دارد ، اما در موارد بسیار شدید ، گزینه جدید جراحی تعویض آرنج قابل بررسی است.

مشابه وضعیت دیسپلازی مفصل ران ، تصمیمات مناسب پرورش نژاد و تغذیه مناسب باعث کاهش دیسپلازی آرنج در نژادهای در معرض خطر می شود. بنیاد ارتوپدی آمریکا (OFA) پس از دو سالگی حیوان ، پرتوهای ایکس آرنج سگ را ارزیابی و تأیید می کند. هرچه آرنج والدین بهتر باشد ، خطر دیسپلازی آرنج در فرزندان آنها کمتر است. حفظ سرعت رشد کمتر و لاغر نگه داشتن سگ های جوان نیز مفید است. توله سگهای نژاد بزرگ باید مقدار مناسبی از غذا را با تراکم کالری کاهش یافته و نسبت کلسیم / فسفر با دقت متعادل مصرف کنند.

نگران نباش حتی با این اصلاحات غذایی توله سگهای نژاد بزرگ همچنان به اندازه سایر موارد بزرگ می شوند. برای رسیدن به آنجا فقط کمی بیشتر طول می کشد و این یک معامله بد برای یک عمر آرنج سالم (و باسن) نیست.

دکتر جنیفر کوتس