یک شور برای انگلها - کرم مننژ

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

اکثر انگلهایی که در مزرعه با آنها سر و کار دارم ، کرمهای گرد شما هستند که معمولاً باعث اسهال و لاغری در گاوها و اسبها و کم خونی شدید در گوسفندها و بزها می شوند. با این حال ، یک تهدید موذی در این زمینه وجود دارد که فراتر از ناراحتی معمول دستگاه گوارش است. این یکی به سیستم عصبی مرکزی برخورد می کند. معمولاً کرم مننژ نامیده می شود.

از نظر طبقه بندی ، این انگلی به Parelaphostrongylus tenuis (پارا خنده-آه-استروس-گیلوس) گفته می شود. میزبان قطعی این انگلی گوزن دم سفید است. این بدان معنی است که کرم مننژ گوزن را آلوده می کند. گوزن ها را به عنوان زیستگاه طبیعی خود در نظر بگیرند. کرم های مننژ بزرگسالان در پوشش مغز (به نام مننژ) و نخاع گوزن زندگی می کنند. وقتی این انگل تخم می ریزد ، سایر حیوانات می توانند از طریق بلع تخم مرغ آلوده شوند. گوسفندها ، بزها ، لاماها و آلپاکاها مستعد ابتلا به کرم مننژ هستند و به آنها میزبان نابجا گفته می شود.

اما بیایید یک ثانیه پشتیبان تهیه کنیم. اگر کرم ها مغز را احاطه کرده اند ، تخمک های آنها چگونه به محیط منتقل می شوند؟ اینجاست که خنک می شود. هنگامی که کرم میناژ ماده بالغ تخمگذاری می کند ، این تخمک ها از طریق گردش خون وریدی از سیستم عصبی خارج می شوند. اکنون در جریان خون ، آنها به ریه ها فیلتر می شوند و در آنجا لارو می شوند. سپس این لاروها سرفه ، بلعیده می شوند و سپس به آنجا می روید: زایمان به دستگاه گوارش جایی که از طریق مدفوع عبور می کند.

خوب. چیزهای جالب هنوز تمام نشده است. لاروهای منتقل شده در مدفوع هنوز خیلی نابالغ هستند. آنها هنوز به گوزن یا آلپاکا یا گوسفند آلوده نیستند. ابتدا حلزون ها و حلزون های حلقوی که به عنوان میزبان متوسط شناخته می شوند ، این لاروهای کوچک را می بلعند. در داخل این بی مهرگان ، لاروها تا جایی رشد می کنند که به حیوانات مزرعه ما آلوده می شوند. در این مرحله ، اگر گوزن یا لاما حلزون یا حلزون آلوده را بلعیده باشد ، لاروها برای تکمیل چرخه زندگی آماده هستند تا از میزبان میانی به میزبان قطعی (یا انحرافی) مهاجرت کنند.

بعد از بلعیدن حلزون یا حلزون حلقویان - و ما در حال صحبت کردن در مورد حلزون ها و حلزون های کوچکی هستیم که هنگام چریدن به طور تصادفی بلعیده می شوند ، نه مثل حلزون های عظیمی که بعد از باران در پیاده رو می بینید - چه کسی می خواهد آن ها را بخورد؟ - لاروها از سیستم هضم به کانال نخاع مهاجرت می کنند و در آنجا دوباره به بزرگسالان و موجودات چرخه زندگی تبدیل می شوند.

وقتی این اتفاق در یک گوزن دم سفید رخ می دهد ، معمولاً مشکلی پیش نمی آید. وقتی این مهاجرت به کانال نخاع در یک میزبان نابجا رخ می دهد ، بافت عصبی به شدت ملتهب و آسیب می بیند. این زمانی است که علائم بالینی عفونت را می بینیم.

علائم بالینی نشخوارکننده یا شتر کوچک آلوده به کرم مننژ اغلب شامل ضعف اندامهای عقب است که به اندامهای جلویی منتقل می شود. حیوانات مبتلا غالباً ناهماهنگ یا سفت به نظر می رسند. از آنجا که این مهاجرت از طریق سیستم عصبی در هوس کرم است ، علائم و شدت بیماری از یک حیوان به حیوان دیگر بسیار متفاوت است. اگرچه کرم ها معمولاً بافت نخاعی را از بین می برند ، اما همچنین می توانند به مغز مهاجرت کنند ، به طور بالقوه باعث کوری ، تغییر شخصیت و تشنج می شوند.

روند بیماری می تواند متفاوت باشد. بعضی از حیوانات در طی چند روز به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند و تسلیم می شوند در حالی که بعضی دیگر فقط ماهها تحت تأثیر خفیف قرار می گیرند.

با ناامیدی ، هیچ آزمایشی برای تشخیص قطعی عفونت کرم مننژ در یک حیوان زنده وجود ندارد. من می گویم زندگی می کنم زیرا تنها راه تشخیص رسمی عفونت کرم مننژگی ، کروکسی است ، در صورتی که آسیب به نخاع را زیر میکروسکوپ مشاهده می کنید.

کرم مننژ می تواند یک چالش تشخیصی باشد زیرا علائم عصبی ذکر شده در بالا همچنین می تواند شاخص های بیماری های دیگر مانند آبسه مغز ، مننژیت باکتریایی ، برخی از کمبود مواد معدنی ، حتی هاری باشد. با این حال ، معمولاً در مورد عفونت نخاع با کرم مننژ ، حیوان تب نمی کند و هنوز اشتها دارد. در این زمینه آنچه را که به عنوان تشخیص پیش فرض خوانده می شود ، انجام می دهیم ، درمان را آغاز می کنیم و به معنای واقعی کلمه به بهترین ها امیدواریم.

درمان عفونت کرم مننژ شامل کرم زدایی برای از بین بردن انگل و درمان حمایتی برای کمک به بهبود بافت عصبی است. در اینجا ما در مورد مکمل های ضد التهاب و نورو دوستانه صحبت می کنیم که به ترمیم آسیب اکسیداتیو مانند ویتامین E و سلنیوم و همچنین ویتامین B کمپلکس و تیامین کمک می کنند. مراقبت های حمایتی به صورت فیزیوتراپی نیز ضروری است.

واقعیت این است که ، بافت عصبی پس از آسیب دیدن ، دوباره تولید نمی شود. به محض اینکه آسیب دید ، آسیب دید. این بدان معناست که اگر با یک حیوان آسیب دیده روبرو شده باشید ، کارهای زیادی نمی توانید انجام دهید و گاهی اوقات اتانازی انسانی ترین گزینه است ، به ویژه اگر حیوان قادر به راه رفتن نباشد.

پیشگیری هم یک گزینه ساده نیست. ضد آهو یک مرتع از نظر تئوری خوب به نظر می رسد ، اما در عمل دشوار است. ضد لک و ضد حلزون نیز همین است. بسیاری از دارندگان آلپاکا به طور پیشگیرانه کرم خنک کننده را در فواصل معین به گله خود تزریق می کنند تا لاروهای احتمالی دستگاه گوارش را که برای ورود به سیستم عصبی مرکزی آماده می شوند ، از بین ببرد. با این حال ، این امر باعث ایجاد نگرانی در مورد ایجاد مقاومت ضد انگلی می شود ، زیرا از همان کرم گیرها برای درمان انگلها مانند کرم های گرد رایج استفاده می شود.

بنابراین یک نشخوارکننده کوچک یا صاحب شتر کوچک چه کاری باید انجام دهد؟ واقعاً ، آموزش مهم است. اگر یک کشاورز می داند که به دنبال چه علائمی است و می تواند قبل از آسیب جدی من را ASAP صدا کند ، امیدواری وجود دارد.

دکتر آنا اوبراین