صدمات جزئی ممکن است در سگها کشنده باشد

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

یکی از ناراحت کننده ترین مواردی که من به عنوان دامپزشک با آن برخورد کردم شامل سگی بود که در حالی که صاحبانش خارج از شهر بودند توسط یک اتومبیل مورد اصابت قرار گرفت.

در ابتدا ، به نظر می رسید که سگ ، بیایید او را جسی صدا کنیم ، از گلوله ضرب المثل طفره رفته است. او با دراز کشیدن حیوان خانگی اش وارد کلینیک من شد ، کمی دردناک و متزلزل به نظر می رسید اما در غیر این صورت اشکالی ندارد. من در ابتدا نمی توانستم با صاحبان او ارتباط برقرار کنم ، اما آنها سابقه طولانی در انجام آنچه برای حیواناتشان درست بود داشتند و من می دانستم که آنها می خواهند من هر کاری را که می توانم برای او انجام دهم.

من به جسی معاینه فیزیکی دادم و به غیر از برخی از حساسیت به بافت نرم که مطمئن بودم با گذشت زمان به کبودی قابل توجهی تبدیل خواهد شد ، چیزی پیدا نکردم. من کار خون انجام دادم ، بیشتر به این دلیل که اگر شرایط او شروع به کاهش کند ، یک پایه برای مقایسه داشته باشم. سرانجام ، من از اشعه ایکس سینه و شکم استفاده کردم تا خونریزی را که نمی توانم از نظر جسمی انجام دهم ، رد کنم. هنگامی که سرانجام توانستم با صاحبانش صحبت کنم ، به آنها گفتم که تاکنون همه چیز خوب به نظر می رسید اما ما مجبور شدیم جسی را کاملاً تحت نظر داشته باشیم تا مطمئن شویم که وضعیت او طی 24 سال آینده بدتر نخواهد شد- 48 ساعت

من جسی را در یک قفس راحت قرار دادم ، مقداری تسکین درد را سفارش دادم (ترامادول از آنجا که کمترین احتمال اثرات سوverse را در این شرایط داشت) ، و برنامه ریزی کردم تا مرتباً وی را کنترل کند. بقیه صبح همه چیز خوب پیش رفت ، اما درست در حالی که داشتم در اتاق امتحان کار را تمام می کردم ، یک تکنسین از در عبور کرد و به من گفت که جسی دچار تشنج شده است.

تکنسین دیگری قبلاً او را از قفس بیرون آورده و روی بالشتکی در کف محل درمان قرار داده بود. وی چنان تشنج شدیدی داشت که تزریق ضد تشنج وریدی به وی امکان پذیر نبود. خوشبختانه دیازپام را می توان به صورت مقعدی تجویز کرد. ما این کار را کردیم و فقط بعد از چند دقیقه تشنج جسی پایان یافت. تکنسین ها به سرعت کاتتر داخل وریدی قرار دادند ، اکسیژن درمانی را شروع کردند و عمل خون و اشعه ایکس وی را تکرار کردند. غیر از برخی شواهد کبودی ریه های او ، هیچ چیز دیگری تغییر نکرده است. همانطور که داشتم یک پیام صوتی با به روزرسانی در تلفن همراه صاحبش ترک می کردم ، جسی شروع به تشنج دیگری کرد.

برای بقیه بعد از ظهر ، ما به جسی دوبار تکرار داروی ضد تشنج قوی و قوی دادیم ، اما تشنج های او دوباره برمی گشت. سرانجام ، او داروی دیگری داشت که ما نمی توانستیم با هیچ داروی داخل وریدی جلوی آن را بگیریم. من او را لوله کردم (لوله تنفسی را در لوله تنفس او قرار دادم) و او را با بیهوشی استنشاقی شروع کردم. وقتی پیغام عصبانی را برای صاحبانش گذاشتم ، حمله وی آرام شد. قبل از تماس گرفتن ، جسی دچار ایست قلبی شد. من توانستم یک بار با CPR او را برگردانم ، اما فقط چند دقیقه بعد قلب او دوباره متوقف شد و علی رغم تمام تلاش های من ، او درگذشت.

من هرگز دقیقاً نخواهم فهمید که چه اتفاقی برای جسی افتاده است (صاحبان وی از کالبد شکافی ، حیوان معادل کالبد شکافی خودداری کردند) ، اما من گمان می کنم که به او ترومبوآمبولی (لخته خونی که از طریق سیستم گردش خون عبور می کند) مبتلا شده است. این لخته احتمالاً از ریه های کبودش منشأ گرفته و سپس در ظرفی در مغز او نشسته است و در آنجا از دریافت بخشی از اندام برای عملکرد لازم جلوگیری می کند. این امر منجر به تشنج های پیشرونده و سرانجام مرگ وی شد.

چرا این داستان را برای شما تعریف می کنم؟ به سادگی زیرا این یک یادآوری است که آسیب هایی که در ابتدا جزئی به نظر می رسند می توانند در مدت زمان کوتاهی جدی یا حتی کشنده شوند. حتی اگر ما نتوانستیم جسی ، صاحبان او ، حیوان خانگی را نجات دهیم و من می توانم کمی راحت تر است که می دانم همه کارهای ممکن را برای او انجام دادیم.

دکتر جنیفر کوتس