نژاد سگ های پومرنیایی ضد حساسیت ، سلامت و دامنه زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

پومرنیا کوچکترین سگ از خانواده اسپیتز است. یک سگ همراه ، نه تنها به دلیل اندازه جمع و جور بلکه کت گرد و ضخیم آن شناخته شده است. صاحبان پومرنیایی همچنین "پوم" های خود را به دلیل شخصیت جسور و پرشور خود دوست دارند.

مشخصه های فیزیکی

سگ پومرنیایی اصطلاحی شبیه روباه و هوشیار دارد. یک نژاد کوچک و متناسب با مربع ، ظاهر متمایز پومرنیایی از زیرپوش ضخیم ، نرم و کت بیرونی خشن و بلند آن است که از بدن جدا می شود و معمولاً نوعی قرمز ، نارنجی ، کرم ، سیاه و مرمری است. یک کالسکه با نگاه خیره و یک ضخامت ضخیم ، ظاهر فیزیکی پومرنیا را بیشتر تقویت می کند. همچنین دارای دم پیچ خورده ، گوش های کوچک و راه رفتن بدون زحمت و آزاد با دسترسی و رانندگی خوب است.

شخصیت و خوی

پومرانیای شلوغ ، جسور و سرحال هر روز از هر روز نهایت استفاده را می کند. این بازی بازیگوش ، کنجکاو ، با اعتماد به نفس (گاهی اوقات بیش از حد با اعتماد به نفس) ، توجه و همیشه در یک ماجراجویی یا بازی خلق و خوی می کند. این نژاد به طور کلی در اطراف غریبه ها خجالتی است و برخی از پومرنی ها ممکن است زیاد پارس کنند یا نسبت به سگهای دیگر دوستانه رفتار نکنند.

مراقبت

سگ کوچک اما فعال پومرنیایی به تحریک جسمی روزانه نیاز دارد - پیاده روی کوتاه یا بازی های داخل سالن. پوشش دوتایی آن نیاز به مسواک زدن دو بار در هفته یا بیشتر در دوره های ریزش دارد. از آنجا که بسیار خانوادگی و کوچک است ، نباید در فضای باز نگهداری شود.

سلامتی

نژاد پومرنیا عمر حدود 12 تا 16 سال دارد. این بیماری تمایل دارد که از بیماری های جزئی جزئی مانند فونتانل باز ، تجمع شانه ، افت قند خون ، آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA) ، و آنتروپیون یا مسائل عمده مانند تجمع کشکک رنج ببرد. فروپاشی تراشه و مجرای شریانی مجاری انحصاری (PDA) گاهی اوقات در Pomeranians مشاهده می شود. برای شناسایی برخی از این موارد ، دامپزشک ممکن است معاینات قلبی ، زانو و چشم را برای این نژاد سگ انجام دهد.

تاریخچه و پیشینه

پومرنیایی از خانواده سگهای اسپیتز ، یک گروه باستانی از قطب شمال و اجداد سگ سورتمه بود. این نژاد نام خود را از منطقه فعلی پومرنیا (آلمان و لهستان کنونی) نه به این دلیل که از آنجا منشا گرفته است ، بلکه به این دلیل است که نژاد به احتمال زیاد در آنجا رشد کرده و به اندازه کوچک پرورش یافته است.

تنها پس از معرفی سگ ها در انگلیس در اواسط قرن نوزدهم بود که آنها به عنوان پومرنیایی شناخته شدند ، اما این سگها آن گونه نبودند که امروز آنها را می شناسیم. احتمالاً وزنی در حدود 30 پوند و رنگ سفید ، محتمل ترین جد این نژاد Deutscher Spitz بود. در شکل بزرگتر ، پومرنیایی به عنوان یک دامدار کار می کرد.

کلوپ سگهای انگلیس در سال 1870 پومرنیایی ها را به رسمیت شناخت. با این حال ، نژاد فقط زمانی محبوبیت پیدا کرد که ملکه ویکتوریا یک سگ پومرنیایی را از ایتالیا وارد کرد. و در حالی که سگهای او بزرگ و خاکستری بودند ، بیشتر دیگران کوچک بودند و انواع مختلفی از گونه های رنگارنگ را در اختیار داشتند.

نژاد Pomeranian از سال 1892 در ایالات متحده آمریکا تحت کلاس Miscellaneous Club Kennel Club در نمایشگاه های سگ قرار داده شد ، اما طبقه بندی منظمی را دریافت نکرد تا اینکه در سال 1900. در آن زمان ، نژاد در رنگ های مختلف در ایالات متحده و انگلیس به نمایش گذاشته شد. روند تولید کوچکتر Pomerinian ادامه یافت و تأکید بیشتری بر روی کت و ظاهر "پف توپ" آن شد. امروزه این سگ سورتمه کوچک سازی همچنان به دنبال علاقه مندان به سگ و همچنین خانواده های دوست داشتنی است.