سگ ماستيف ناپلي نژاد ضد حساسيت ، بهداشت و حيات

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

ماستیف ناپلیوتانی که یک نیروگاه عظیم نژادی است ، سگی استخوان دار و سنگین و هیبت آور است که رومی ها به عنوان نگهبان و مدافع مالک و دارایی پرورش داده اند. امروزه ماستيپ ناپليوني به عنوان يك حيوان خانگي خانوادگي مهربان و يك سگ محافظ عالي محسوب مي شود ، اما ممكن است با ساير حيوانات خانه مخلوط نشود.

مشخصه های فیزیکی

گفته می شود که ماستیف ناپلی ، با ظاهر نگران کننده خود ، عمداً برای ترساندن متجاوزان پرورش یافته است. پوست شل ، بند شیری و رنگ کت تیره سگ (خاکستری ، سیاه ، ماهاگونی یا موج دار) این سگ را حتی بزرگتر از آنچه که هست نشان می دهد. با این وجود ، در صورت لزوم ، می تواند با سرعتی باورنکردنی به مرحله عمل برسد.

بدن غول پیکر و عضلانی برای به زمین انداختن یک متجاوز خوب است ، در حالی که سر عظیم و فک های قدرتمند آن برای نگه داشتن یا خرد کردن یک حریف بود. برخی به دلیل شل بودن پوست ، سگ را دارای بیان ترسناک می دانند.

شخصیت و خوی

برای قرن های متمادی ، این نژاد به عنوان سرپرست خانواده مورد استفاده قرار می گرفت ، بنابراین ماستیف ناپولیتی یک سگ واقعاً فداکار ، تماشاگر و وفادار بود ، که نسبت به افراد غریبه احتیاط می کند و با افراد آشنا تحمل می کند. این دوست دارد در خانه بماند و نسبت به کودکان ابراز علاقه کند ، اما اندازه بزرگ آن می تواند منجر به تصادف شود.

ناپلیتی ممکن است به درستی با سگهای دیگر ، به ویژه انواع غالب ، مخلوط نشود. با این حال ، اگر سگ برای معاشرت در سنین جوانی آموزش ببیند ، این اصلاح می شود.

مراقبت

حتی اگر سگ به تمرین بدنی زیادی احتیاج نداشته باشد ، برای زندگی به فضای زیادی احتیاج دارد. نمی توان انتظار داشت که ماستیف غول پیکر ناپلی ، خود را مجبور به مسکن کوچک کند. این نژاد به فضای بیرون علاقه دارد اما در هوای گرم عملکرد خوبی ندارد.

درست مانند سایر نژادهای غول پیکر ، صورتحساب دامپزشکی ، شبانه روزی و مواد غذایی آن می تواند بسیار زیاد باشد. تمیزکننده های وسواسی خانه نیز باید قبل از بدست آوردن چنین سگی دو بار فکر کنند ، زیرا این نژاد اغلب با غذا و نوشیدنی خود آشفته می کند و تمایل به ریزش دارد.

سلامتی

ماستیف ناپلی ، که به طور متوسط 8 تا 10 سال طول عمر دارد ، در معرض مشکلات عمده بهداشتی مانند دیسپلازی مفصل ران (CHD) ، دمودایکوزیس و کاردیومیوپاتی و نگرانی های جزئی مانند "چشم گیلاس" و دیسپلازی آرنج. برای شناسایی زودهنگام برخی از این موارد ، دامپزشک ممکن است معاینه ران ، چشم ، آرنج و قلب را برای این نژاد سگ توصیه کند. همچنین لازم به ذکر است که پرورش ماستیف ناپولیانی معمولاً به زایمان سزارین و تلقیح مصنوعی نیاز دارد.

تاریخچه و پیشینه

سگهای بزرگ ، عضلانی و قدرتمند ، به سنت سگهای غول پیکر جنگی آسیا و خاورمیانه ، از دوران باستان وجود داشته اند. از این سگها برای محافظت از خانه ها ، کنترل دام و مبارزه با شیرها ، فیلها و مردان در جنگ استفاده می شد. اسکندر بزرگ (356 تا 323 پ.م.) برخی از حیوانات بومی را در مناطقی که تسخیر کرده توزیع کرده و برخی از آنها را با سگهای هندی کوتاه-نژاد مخلوط می کند و در نتیجه مولوسوس تولید می شود که مولد چندین نژاد مدرن است.

این سگهای مولوسوس پس از تسخیر یونان توسط رومی ها به دست آمد. و در سال 55 پیش از میلاد رومی ها به ستیزه جویان پر سر و صدا انگلیس علاقه مند شدند ، که شجاعانه برای دفاع از کشور خود جنگیدند. این دو نژاد برای تولید انواع بسیار خوبی از سگهای جنگی و گلادیاتورهای غول پیکر که معمولاً "ماستینی" نامیده می شوند ، تلاقی یافتند.

هنگامی که آنها از خانه ها و املاک محافظت می کردند ، نژاد در منطقه ناپلیوتای جنوبی ایتالیا کامل شد. اما تعداد کمی از این نژاد در بقیه جهان شناخته شده بود تا سال 1946 ، زمانی که سگ در یک نمایشگاه سگ در ناپل به نمایش درآمد.

دکتر Piero Scanziani از ایتالیا که بلافاصله عاشق این نژاد شد ، برای نجات سگ از تیرگی یک لانه پرورش تولید کرد. وی بعداً استاندارد نژاد را کدگذاری کرد و از FCI (فدراسیون Cynologique Interantionale) و باشگاه پرورشگاه ایتالیا خواست که نژاد را به نام Mastino Napoletano بشناسد.

در اواسط قرن بیستم ، مهاجران ایتالیایی این نژاد را به چندین کشور اروپایی و ایالات متحده معرفی کرده بودند ، اما در سال 1973 بود که باشگاه Mastiff ناپلی آمریکایی شکل گرفت. کلوپ لانه های آمریکایی در سال 1996 استانداردی را تصویب کرد و در سال 2004 ، این سگ در گروه کاری پذیرفته شد.