نژاد گربه پرشین نژاد ضد حساسیت ، بهداشت و زندگی

2024 نویسنده: Daisy Haig | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 03:07

مشخصه های فیزیکی

گربه ایرانی گربه ای متوسط و بزرگ است ، بدنی متعادل و ظاهری شیرین دارد. یک سر بزرگ و گرد ، گوش های کوچک و یک دم نسبتاً کوتاه دارد. نژاد در اصل با پوزه کوتاه (اما نه موجود) تاسیس شد ، اما با گذشت زمان این ویژگی به ویژه در آمریکای شمالی بسیار اغراق آمیز شد. این پارسیان به دلیل این ویژگی مستعد ابتلا به تعدادی از مشکلات سلامتی هستند ، به طور خاص بر سینوس ها و تنفس آنها تأثیر می گذارد. علاوه بر این ، ایرانیان دارای پوزه کوتاه کوتاه گرد و غبار جمع می شوند و بقایای داخل سوراخ های بینی جمع می شود و تنفس را دشوار می کند.

گربه ایرانی همچنین به دلیل کت بلند و ابریشمی که می درخشد ، مشهور است. و گرچه نقره یکپارچه محبوب ترین رنگ در حال حاضر برای ایرانی است ، اما امروز بیش از 80 رنگ از جمله سیاه ، آبی ، کرم و دود در دسترس است.

شخصیت و خوی

این گربه می تواند برای مدت طولانی غیرفعال بماند و به همین دلیل "مبلمان با خز" نامیده می شود. با این حال ، این شهرت شایسته ای ندارد ، زیرا پارسیان بسیار باهوش هستند و بازی را دوست دارند ، اما همان کنجکاوی را که گربه های دیگر دارند ، ندارند.

یک ایرانی یک همراه ایده آل را ایجاد می کند ، به خصوص اگر به دنبال یک گربه شیرین و مطیع باشید. گرچه بسیار محبت آمیز است و از نوازش کردنش لذت می برد ، اما نوعی گربه نیست که شما را برای جلب توجه کند.

مراقبت

نژاد گربه ایرانی به نگهداری قابل توجهی نیاز دارد. این گربه برای حفظ موهای زیبا در جای خود و عاری از تشک به نظافت روزانه نیاز دارد. برخی از صاحبان حتی موهای بلند ایرانی را بخصوص در اطراف مقعد کوتاه می کنند که باعث می شود آنها از مدفوع آزاد باشند.

تاریخچه و پیشینه

گربه ایرانی مدتهاست بر نمودارهای محبوبیت حاکم است. از اوایل سال 1871 ، زمانی که اولین نمایش گربه مدرن در کاخ کریستال لندن برگزار شد ، در نمایش ها شرکت کرد. در این مراسم که توسط هریسون وایر ، "پدر شیک گربه" برگزار شد ، بسیاری از نمایندگان نژاد حضور داشتند و به راحتی آن را در میان علاقه مندان قرار دادند.

نژاد گربه ایرانی اولین بار در سال 1871 ، هنگامی که این انجمن سوابق را ثبت کرد ، در انجمن طعمه داران گربه (CFA) ثبت شد. اگرچه گزارش شده که اجداد مو بلند آن از اوایل دهه 1500 در اروپا مشاهده شده است. طبق اسناد آن دوران ، آنها احتمالاً توسط کاروانهای رومی و فنیقی از فارس (ایران کنونی) و ترکیه به قاره آورده شده اند. همچنین اعتقاد عمومی بر این است که ژن مغلوب موهای بلند به طور طبیعی در گربه های ساکن منطقه کوهستانی ایران ظاهر می شود.

برخی از این گربه های ایرانی در دهه 1600 توسط Pietro della Valle (1586-1652) ، مسافر ایتالیایی به ایتالیا وارد شدند. در نسخه خطی وی ، ویاگی دی پیترو دلا واله ، این ایرانی به عنوان گربه ای خاکستری با موهای بلند و ابریشمی توصیف شده است. گربه های ایرانی بیشتر توسط نیکلاس-کلود فابری دی پیرسک ، یک ستاره شناس از ترکیه به فرانسه آورده شد و بعداً از طریق مسافران دیگر به انگلیس آمد.

در اوایل دهه 1900 پارسیان برترین سلطنت را به دست گرفتند. ایرانیان آبی خصوصاً مورد توجه قرار گرفتند ، زیرا ملکه ویکتوریا صاحب دو نفر از آنها بود. همچنین در دهه 1900 ، شورای حاکم بریتانیا از Cat Fancy تصمیم گرفت که پارسی (و همچنین آنگورا و بلوزهای روسی) را باید به سادگی به عنوان Longhairs (موهای بلند) شناخته شود ، سیاستی که امروزه نیز ادامه دارد.

نژاد گربه ایرانی تا دهه 1800 به آمریکای شمالی وارد نمی شد ، جایی که آنها به سرعت پذیرفته شدند. همچنین در ایالات متحده تلاش شد تا پارسی نقره ای را به عنوان نژادی جداگانه به نام استرلینگ تاسیس كنند ، اما این رد شد و گربه های بلند و نقره ای و طلایی در حال حاضر در گروه نمایش های گربه ای ایرانی داوری می شوند.

صرف نظر از رنگ ایرانی ، یک چیز به طور قطعی وجود دارد - این گربه گربه ای با ظاهری لوکس و با شخصیت عالی است.